Frederik de Groot: 'Het gevaar bestaat dat je door acteren niet aan jezelf toekomt'

In de jaren 70 en 80 leert heel Nederland hem kennen als acteur: Frederik de Groot. Hij speelde in bekende tv-series zoals De Fabriek en Unit 13. Ook is hij stemacteur, schrijver en trouwambtenaar; een man met veel talenten. Luisteraars van het radioprogramma Niet alleen kregen gelegenheid hem een aantal vragen te stellen. Presentator Henk van Steeg legt ze aan hem voor. Ik was altijd fan van De Fabriek, vol verwachting zat ik dan voor de tv te wachten tot ik die mooie begintune hoorde. Welke rol is je het meeste bijgebleven?‘Nou, ik heb al die teksten moeten leren, dus mijn eigen rol. Daarnaast was Guus Hermes een groot acteur. Ik weet nog goed dat hij bij de allereerste viewing naast me kwam zitten – het was een aimabel mens – en zei: wat doe je dat goed. Het kind in mij heeft dat altijd onthouden.’De Fabriek was revolutionair voor die tijd. Heb je het met plezier gespeeld?‘Ja. We werkten met leuke mensen, er was een goede Engelse regisseur. De Fabriek was gebaseerd op de The Brothers, een populaire serie uit Engeland. En ik mocht Jan van Gorkum spelen – een autistische man – dat past me wel, haha. De rol was niet zo groot, maar iedereen had het altijd over hem. En dan was ik niet eens altijd in beeld!’Spraken mensen je wel eens aan op de rol die je speelde?‘Jazeker. In die tijd had je alleen Nederland 1 en 2. Dus half Nederland had De Fabriek gezien. Ik heb daar wel een grappige herinnering aan. Ik deed een keer boodschappen en toen zei die meneer die me hielp - over mijn hoofd - naar de anderen in de zaak: ‘Ik vind De Fabriek heel vervelend’. Toen heb ik afgerekend en ben ik maar weggelopen.Als je terugkijkt op je carrière, is er dan iets waar je spijt van hebt?‘Dat is een lastige. Nou, misschien wel. Ik heb op een fantastische toneelschool gezeten. Maar achteraf gezien ging het in die tijd wel heel erg over de maatschappelijke vraagstukken in plaats van over de verdieping die ik nodig had. Ik heb achteraf behoefte gehad aan meer diepgang, ik geloof dat ik dan een betere acteur was geworden.’Je bent in mei 75 geworden. Staat er nog iets op je bucketlist?‘Ik ben acht jaar geleden tot mijn eigen verbijstering tot geloof gekomen. Daar heeft de EO nog een prachtige aflevering van gemaakt. Ik heb nog steeds in mijn hoofd om een filmscript te schrijven over het geloof als thema. Dat is een wens; een film schrijven, maken en doen.Dus ook acteren?‘Ja, dan zorg ik wel dat ik als Hitchcock erin zit.’Ik heb het idee dat je van acteren een vrijer mens wordt, word je er ook een beter mens van?‘Een hele mooie vraag. Het eerste antwoord is ja. Het tweede is nee. Er bestaat zelfs het gevaar dat je door acteren op een bepaalde manier niet aan jezelf toekomt. Als je niet oppast, vlucht je makkelijk in allerlei rollen en gedaanten. Daarom vond ik het zo onvoorstelbaar dat ik op mijn 67ste Jezus heb gevonden. Ik was op een begrafenis en riep Hem aan en Hij kwam mij te hulp. Hij is ook nooit meer weggaan. Daardoor ben ik in mijn eigen ogen een ander en beter mens geworden.’Welke levenswijsheid zou je willen meegeven aan de luisteraar?‘Dat heeft dan toch weer te maken met het Nieuwe Testament en met Jezus. Jezus heeft ooit gezegd: de waarheid maakt ons tot wie we zijn, dat maakt ons vrij. Dat lijkt simpel, maar de waarheid maakt je vrij – dat betekent absolute eerlijkheid naar jezelf.’