Liefde voor Muziek / Plaatwaarde: Can’t Buy A Thrill van Steely Dan

In Plaatwaarde bespreekt Marjolein van Dam deze week: Can’t Buy A Thrill van Steely Dan.
Can’t Buy A Thrill van Steely Dan is de eerste studioplaat van de band rondom Donald Fagan en wijlen Walter Becker. De twee mannen leren elkaar in de jaren 60 kennen als Fagan Becker hoort spelen en zichzelf  voorstelt door te vragen of Becker in een band wil. Deze vraagt leidt tot een gesprek en de ontdekking dat zij beiden dezelfde muzikale voorkeuren hebben.
Samen schrijven zij jarenlang nummer voor andere artiesten. Op een gegeven moment worden zij zelfs de schrijvers van dienst voor de artiesten van ABC Records. Een mooie stap, zou u zeggen, maar er is een probleem. Het werk van Becker en Fagan wordt door de vaste producer van ABC gezien als te moeilijk, waardoor het onmogelijk is voor andere artiesten om uit te voeren. Er zit maar een ding op: zelf hun muziek opnemen.
Dit doen zij en Can’t Buy A Thrill is hiervan het resultaat. Wie de plaat opzet, hoort een verzameling van strak gespeelde nummers met pakkende solo’s en dito refreintjes. Vooral hun bekende hit Reelin’ In The Years is hier een goed voorbeeld van.  De lp wordt goed ontvangen en krijgt ook enorm goede kritieken van de journalisten. Ook collega muzikanten kunnen de plaat wel waarderen. Zo zegt Led Zeppelin-gitarist Jimmy Page – zelf een van de allerbesten – dat de solo uit Reelin’ In The Years zijn favoriete gitaarsolo is. Een groot compliment.
Ook commercieel gezien is de plaat een groot succes. Dat er een grote stadiontour volgt, lijkt niet meer dan logisch, maar is zeker voor Fagan best een stap. Zijn plankenkoorts zorgt ervoor dat hij de studio altijd verkiest boven het podium en dat hij zijn eigen nummers ook liever niet live wil zingen. Om het nieuwe Steely Dan-materiaal alsnog bij de fans in de stijf uitverkochte stadions te krijgen. neemt de band een extra zanger in de arm.
Na Can’t Buy A Thrill blijft Steely Dan nog negen jaar bestaan, waarvan zeven jaar zonder op te treden. In 1974 besluiten Becker en Fagan namelijk dat zij voortaan alleen nog studiowerk willen doen, waarna de overige leden opstappen. Vanuit de studio maken de heren nog een aantal zeer gedenkwaardige platen, waaronder Aja (1977). Na 1981, het jaar waarin de band voor het eerst uit elkaar gaat, volgen er overigens nog verschillende reünies. Momenteel bestaat de band nog steeds, maar Fagan is het enige lid.