Fragment

Liefde voor Muziek/Plaatwaarde: Face To Face van The Kinks

  1. Fragmentenchevron right
  2. Liefde voor Muziek/Plaatwaarde: Face To Face van The Kinks


In Plaatwaarde bespreekt lp-kenner Marjolein van Dam deze week: Face to Face van The Kinks.
In de jaren 60 wist een aantal grote Britse bands de wereld te veroveren met hun muziek. Deze bands – The Beatles, The Rolling Stones en The Who - hebben we al eens behandeld in Plaatwaarde, soms zelfs al meerdere malen. Toch ontbrak een van de allergrootste nog in dit rijtje. We hebben het hier natuurlijk over The Kinks.
The Kinks uit Londen weten begin jaren 60 veel publiek aan zich te binden door – net als hun collega’s van The Who – wat harder werk te spelen. Met de jaren wordt hun werk steeds melodischer, wat goed terug te horen is op hun plaat Face To Face uit 1966. Hoewel er wel wat steviger werk op staat, is de koerswijziging duidelijk terug te horen. Het bekendste voorbeeld is Sunny Afternoon, een ware Kinks-klassieker. Volgens kenners klinkt de plaat, de eerste met alleen composities van zanger Ray Davies, veel volwassener en gelaagder dan de vorige twee. Het is geen lp met een paar singles en wat ‘vulmateriaal’, maar een kloppend geheel.
Dat het zo overkomt heeft misschien ook te maken met het feit dat de band eigenlijk een conceptalbum voor ogen heeft als ze Face To Face maken; een album rond een centraal thema. Uiteindelijk wordt dit naar verluidt door de platenmaatschappij tegengehouden, maar in sommige nummers zijn nog wel dezelfde geluidsfragmenten terug te horen. Bijvoorbeeld in de nummers Holiday In Waikiki en Rainy Day In June.
Face To Face is volgens deze zelfde kenners dan ook de start van een gouden periode voor de band, die ongeveer vijf jaar zal duren. In deze tijd maakt de band veel gedenkwaardige muziek, zoals het al eerder genoemde Sunny Afternoon. Samen met nummers als Lola en Waterloo Sunset behoort dit lied tot hun allerbekendste. Ironisch genoeg gaat Sunny Afternoon helemaal niet over een zonnige middag, zoals de titel doet vermoeden. Ray Davies gebruikt het nummer destijds om zijn ongenoegen over het Britse belastingsysteem te uiten.