Liefde voor Muziek/Plaatwaarde: Days Of Future Past van The Moody Blues

In Plaatwaarde bespreekt Marjolein van Dam deze week Days Of Future Passed van The Moody Blues.

The Moody BluesDe al zeer kleurrijke jaren 60 worden in 1965 nog iets kleurrijker als de Britse band The Moody Blues hun eerste album uitbrengt. Zij scoren meteen een hit met Go Now, maar blijkbaar vatten sommige leden van de band deze boodschap iets te letterlijk op. De band halveert zich in 1966 als zanger Denny Laine en bassist Clint Warwick hun biezen pakken. De overige twee leden blijven achter met een aflopend platencontract bij Decca en een dreigende schuld omdat er nooit een tweede album is afgeleverd. Niet echt een ideale situatie, maar gelukkig weet de band snel twee nieuwe leden aan te trekken: zanger Justin Hayward en bassist John Lodge.

Klassieke muziekHoewel de toekomst van de band er dus niet zo rooskleurig uitziet op het moment dat de band weer compleet is, besluit hun platenmaatschappij ze toch nog een kans te geven. Decca heeft op dat moment net hun zogenoemde Deramic Stereo Sound ontwikkeld. Hierdoor konden bands een heel ‘natuurlijk’ klinkende plaat in stereo opnemen. Decca wilde graag dat The Moody Blues deze techniek zouden loslaten op een al bestaand klassiek werk, maar daar voelde de band weinig voor. In plaats daarvan weten de leden van de band zo te onderhandelen dat zij de artistieke vrijheid krijgen.

Progressieve rockEen gouden greep, want de plaat die hieruit voortkomt, Days Of Future Passed, wordt één van de jongste schoolvoorbeelden van progressieve rock. Bij progressieve rock wordt er vaak gewerkt met een compleet concept en zijn de invloeden uit de klassieke muziek goed terug te horen. Op Days Of Future Passed hebben ook alle liedjes een overkoepelend thema: het leven van alledag. Elk dagdeel heeft een eigen liedje, zoals de middag (Tuesday Afternoon) en de nacht (Nights in White Satin). De plaat is in samenwerking met het London Festival Orchestra gemaakt; het orkest speelt de overgangen tussen de liedjes van de band.

Nights In White SatinDoor deze samenwerking ontstaat een bijzonder geheel dat het in jaar van de release, 1967, niet per se heel goed doet in de hitlijsten, maar wel veel indruk maakt op degenen die van deze muziekstijl houden. Inmiddels is de plaat wel een echte klassieker en is-ie terug te vinden in alle lijstje van beste albums gemaakt in de jaren 60. De singles die afkomstig zijn van de plaat worden overigens wel hits. Met name Nights In White Satin doet het goed. in de Top 40 weet het de 2e positie te bereiken, evenals in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Tuesday Afternoon, de andere single, groeit ook uit tot een Moody Blues-klassieker, maar zal het succes van Nights In White Satin niet evenaren.