Frank Sinatra - Biografie

Zingende ober

Francis ‘Frank’ Albert Sinatra wordt op 12 december 1915 geboren in Hoboken, New Jersey. Hij is het enige kind van Antonio ‘Anthony’ Martino Sinatra, een naar Amerika geëmigreerde Italiaanse brandweerman, en diens vrouw Natalie Della ‘Dolly’ Garaventa. In eerste instantie werkt de jonge Sinatra als chauffeur en loopjongen bij een krant. Maar nadat hij Bing Crosby heeft zien optreden, weet hij waar zijn toekomst ligt. Aan zijn toekomstige vrouw Nancy Barbato vertelt Sinatra dat hij carrière wil maken als zanger, iets dat hij uiterst serieus aanpakt. In 1935 boekt Sinatra zijn eerste succes wanneer hij met het zangkwartet The Hoboken Four een showcontract verdient. Maar Sinatra gaat niet met hen mee op tournee. In plaats daarvan wordt hij zingende ober en diskjockey in de Rustic Cabin, een uitspanning in Englewood, New Jersey.  Hier wordt hij ontdekt door bandleider Harry James, die hem een baan aanbiedt als zanger in diens big band. Sinatra gaat in op het voorstel  en reist met het orkest van James door Amerika. Het is dan 1939.

Tieneridool

Nog datzelfde jaar neemt Sinatra zijn eerste plaatjes op en trouwt hij met zijn jeugdvriendin Nancy. Het is z’n eerste van in totaal vier huwelijken, waaronder die met de filmactrices Ava Gardner en Mia Farrow. Eind 1939 verruilt hij de band van Harry James voor die van de succesvolle bandleider Tommy Dorsey. Met het orkest van Dorsey scoort Sinatra zijn eerste lokale hits, waaronder 'Without A Song' en 'I’ll Never Smile Again', en debuteert hij in de film Las Vegas Nights (1941). Deze successen zorgen er voor dat Frank Sinatra uitgroeit tot een nieuw idool. Met name tienermeisjes zijn helemaal wég van Frank.

Filmacteur

In september 1942 verlaat Sinatra de band van Dorsey en kiest hij voor een solocarrière. Hij tekent een contract bij Columbia Records en scoort zijn eerste grote hit met een nieuwe versie van All Or Nothing At All, een nummer dat hij al eerder heeft opgenomen met het orkest van Harry James. Daarna volgen hits als 'I Couldn’t Sleep A Wink Last Night', 'Night And Day', 'White Christmas' en de musicalhits 'People Will Say We’re In Love' en 'You’ll Never Walk Alone', beiden composities van het beroemde duo Rodgers & Hammerstein. Ondertussen presenteert Sinatra verschillende radioshows en speelt hij kleine rolletjes in films als Reveille With Beverly en Step Lively. Maar het is zijn rol in de musicalfilm Anchors Aweigh waarmee hij in 1945 definitief doorbreekt als filmacteur. Na Anchors Aweigh volgen nog tientallen films waarin Sinatra de hoofdrol speelt, waaronder klassiekers als Take Me Out To The Ball Game (1949), From Here To Eternity (1953), The Man With The Golden Arm (1955), Kings Go Forth (1958) en The Manchurian Candidate (1962).

Bijnamen

Begin jaren vijftig lijkt het er eventjes op dat het succes Sinatra in de steek laat. Maar een nieuw platencontract met Capitol Records en een innige samenwerking met orkestleider Nelson Riddle bezorgen hem nieuwe wereldsuccessen. Met hits als 'Young At Heart', 'Learnin’ The Blues', 'Love And Marriage' en 'All The Way' wordt Sinatra ongekend populair. Albums als 'In The Wee Small Hours' (1953), 'Songs For Swingin’ Lovers' (1955), 'Come Fly With Me' (1958), 'Only The Lonely' (1958), 'Come Dance With Me' (1959) en 'Nice ‘n’ Easy' (1960), waarvan miljoenen worden verkocht,  bestendigen het succes. Frank Sinatra is een absolute wereldster die bijnamen krijgt als The Voice, Ol’ Blue Eyes en The Chairman Of The Board.

Lijflied

Ondanks de opkomst van de rock’n’roll, met Elvis Presley als belangrijkste vertegenwoordiger, en een door The Beatles aangevoerde nieuwe popgeneratie blijft Sinatra onverminderd succesvol. Met z’n vrienden Dean Martin en Sammy Davis Jr. treedt hij in Las Vegas op als The Rat Pack en spelen ze in diverse films, waaronder de bioscoopkraker Ocean’s Eleven (1960). Sinatra richt zijn eigen platenmaatschappij Reprise Records op en scoort in 1966 met het door Bert Kaempfert gecomponeerde 'Strangers In The Night' een wereldwijde nummer 1-hit. Ook het duet 'Somethin’ Stupid' met zijn dochter Nancy Sinatra wordt een gigantische wereldhit, net als het door Paul Anka geschreven 'My Way', dat min of meer Sinatra’s lijflied wordt.

Nederland

In juni 1971 wil Sinatra z’n carrière beëindigen. Hij geeft zelfs een afscheidsconcert in Hollywood. Nauwelijks twee jaar later maakt Ol’ Blue Eyes alweer z’n comeback. Hij levert een paar uitstekende albums af, scoort hits met 'I Believe I’m Gonna Love You' en 'Theme From New York New York', speelt weer mee in films en steunt Ronald Reagan in diens presidentsrace naar het Witte Huis.  In 1989 geeft de dan 73-jarige Sinatra twee concerten in Nederland. Samen met Sammy Davis Jr. en Liza Minelli weet hij Ahoy’ Rotterdam en de RAI in Amsterdam tot aan de nok toe vol te vullen met Nederlandse fans, die hun held adoreren en razend enthousiast zijn.

Duetten

Na z’n laatste officiële studioplaat L.A. Is My Lady (1984), die hij opneemt met hulp van producer Quincy Jones, stapt Sinatra pas in 1993 weer de studio in. Daar neemt hij het album Duets op, een cd waarop hij zijn oude hits als duet uitvoert met bekende sterren als Barbra Streisand, Aretha Franklin, Julio Iglesias, Tony Bennett, Charles Aznavour en Bono, zanger van de Ierse rockband U2. Het uiterst succesvolle album krijgt een opvolger, Duets II, waaraan volgens hetzelfde principe bijdragen worden geleverd door onder anderen Eydie Gorme, Neil Diamond, Willie Nelson, Gladys Knight en Stevie Wonder. Ook dit album wordt een groot succes.     

The Best

In februari 1995 treedt Frank Sinatra voor het laatst op. Voor een select gezelschap van sporters, vrienden en bekenden verzorgt hij een memorabel concert als slotstuk van het Frank Sinatra Desert Classic Golf Tournament. Als eerbetoon wordt op z’n 80ste verjaardag in december het Empire State Building helemaal blauw verlicht. Eind 1996 wordt Sinatra ziek. Hij krijgt een hersenbloeding en meerdere hartaanvallen. In bijzijn van zijn vrouw Barbara en dochter Nancy overlijdt Sinatra op 14 mei 1998 in een ziekenhuis in Los Angeles. Heel de wereld rouwt om het verlies van één van de grootste muziekhelden die zij ooit gekend heeft: Frank Sinatra. Op zijn grafsteen komen de woorden ‘The Best Is Yet To Come’ te staan, de titel van het liedje dat hij in februari 1995 als laatste zong voor zijn publiek. Hij overleed in 1998 op 82-jarige leeftijd aan een hartaanval.