Sly & The Family Stone - Biografie

Van Texas naar Californië

Sylvester Stewart (1943) was de tweede van vijf kinderen. Nadat zijn familie van het Texaanse Dallas naar het Californische Vallejo verhuisde, richtte zijn broer Freddie en hun zussen Rose en Vaetta, de gospelgroep The Stewart Four op, die optrad in de kerk en zelfs een single uitbrachten in 1952. Op hun oudste zus Loretta na, zouden alle kinderen uit het gezin Stewart de naam Stone aannemen en lid worden van Sly & the Family Stone. Toen hij ouder werd leerde Sylvester enkele instrumenten bespelen, met de electrische gitaar als favoriet, en werd hij lid van enkele schoolbandjes. Een van deze groepen waren The Viscaynes, een doo wop-groep, die op Sylvester en zijn Filipijnse vriend Frank Arelano na, blank was. Het feit dat The Viscaynes raciaal gemixt waren, maakte de groep bij hip bij het publiek en zou de inspiratie worden van de multiculturele Family Stone. The Viscaynes brachten in 1961 enkele lokale singles uit en rond deze zelfde periode bracht Sylvester ook enkele solosingles uit onder de naam Danny Stewart.

DJ & Producer

In het midden van de jaren zestig werkte Sly als DJ voor het radiostation KSOL in San Francisco en ook als een platenproducer voor Autumn Records en werkte met bands uit de omgeving van San Francisco, zoals The Beau Brummels, The Mojo Men en The Great Society. Rond deze tijd nam hij de artiestennaam Sly Stone aan en richtte hij in 1966 The Stoners op, inclusief Cynthia Robinson op trompet. Een jaar later kwam Robinson ook bij de band Sly & the Family Stone, waarvan de oorspronkelijke bezetting verder bestond uit Freddie Stone (gitaar en zang), Larry Graham (basgitaar en zang), Greg Errico (drums), Jerry Martini (saxofoon) en Rose Stone (piano en zang). Verder bestond de band uit het achtergrondkoor Little Sister, met onder andere zijn andere zus Vet Stone. Sly zelf speelde onder andere gitaar, orgel en mondharmonica. Hun debuutsingle was 'I Ain't Got Nobody'.

Soul, Funk & Psychedelica

De groep viel vooral op door het combineren van muziekstijlen als soul, funk en psychedelische rock. Met hun boodschap van 'love & peace' en de opvallende kleding waarin de groep optrad, werd Sly and the Family Stone het hoogtepunt van het Woodstock festival in 1969, waar veertigduizend festivalgangers uit hun dak gingen op het nummer 'I want to take you higher'.Dat succes werd een jaar later gevolgd door het uitkomen van de plaat Stand! Dit album bevat de meeste hits en kwam uit in een periode waarin de band op haar hoogtepunt was. Niet lang daarna, begin jaren zeventig, begon het succes al minder te worden. Dit kwam door het toenemende drugsgebruik van Sly en de daarmee gepaard gaande ruzies. Sly kwam ook geregeld niet opdagen tijdens concerten. De band ging in 1975 uit elkaar. Sly bleef wel onder de naam Sly & The Family Stone albums maken, maar het succes van de begintijd wist hij echter nooit meer te evenaren.

Afkick perikelen

Sinds 1987 bleef het stil rond de artiest, die ondertussen met wisselend succes probeerde af te kicken van de drugs. Ondanks het uitblijven van nieuw materiaal, werd Sly & The Family Stone in 1993 toegevoegd aan de Rock and Roll Hall of Fame. In 2006 verscheen Sly voor het eerst weer op een podium, tijdens de uitreiking van de Grammy awards. Hij verliet echter halverwege het nummer 'I Want To Take You Higher'  het podium en liet pers en publiek achter in verbijstering. Niet lang na de Grammy awards in 2006, kwam Sly & The Family Stone in bijna oorspronkelijke bezetting in 2007 weer samen voor een 'reunion tour' door Europa en de VS, waaronder een enigszins chaotisch optreden op NSJ.