The Moody Blues - Biografie

Ray Thomas en Mike Pinder hebben de bandformaties van El Riot & The Rebels en The Krew Cats al op hun naam staan als ze in november 1963 The Moody Blues oprichten. Na een kort avontuur met de Krew Cats in het Duitse Hamburg, besluiten de twee het in Birmingham opnieuw te proberen. Thomas en Pinder willen boven het grote aanbod Engelse bands uitstijgen en vragen de beste muzikanten van topbands om samen een professioneel gezelschap te vormen. Bassist Clint Warwick, gitarist/zanger Denny Laine en drummer Graeme Edge zien wel wat in het avontuur en in 1964 wordt de eerste single ‘Steal Your Heart Away’ uitgebracht.

Days of Future Passed

De Rhythm ‘n’ Blues-stijl, dat doet denken aan de het vroegere geluid van de Rolling Stones, blijkt niet echt te werken. ‘Go Now’ is de enige single die hoog scoort in de Engelse en Amerikaanse hitparades. In 1966 zijn Clint Warwick en Denny Laine de optredens en het matige succes zat en verlaten de band. Met vervangers Justin Hayward en oud El Riot-lid John Lodge, begint, na een korte stop, een nieuwe fase. De nummers krijgen een wat psychedelisch karakter door de, door Ray Thomas ingebrachte, beurtzang. In 1967 wordt Days Of Future Passed uitgebracht en met de hits ‘Nights In White Satin’ en ‘Tuesday Afternoon’ bereikt het album de gouden status.

Sound

Op het even succesvolle vervolgalbum In Search Of The Lost Chord wordt de Mellontron ingebracht. Dit instrument wordt een vast element in de band en draagt bij aan de kenmerkende ‘Moody Blues-sound’. Na On The Treshold Of A Dream en To Our Children’s Children’s Children (beide 1969) besluiten de bandleden om een album te maken waarop minder studio-effecten worden toegepast. Dit resulteert in 1970 in A Question Of Balance Een album wat, door de eenvoud niet alleen makkelijker live uit te voeren is, maar het ook erg goed doet in de hitlijsten.

Pauze

In 1972, na de release van Seventh Sojourn en na het afronden van een grote, internationale tour, neemt de band even pauze. Een pauze die bijna 5 jaar gaat duren en waarin de bandleden verschillende (solo)projecten doen. In 1977 komt de groep weer bij elkaar en in 1978 wordt het album Octave uitgebracht. Ondanks het succes van de plaat (het album wordt platina), is Mike Pinder niet tevreden en besluit niet mee te gaan op de geplande wereldtour. Pinder stapt uit de band en Patrick Moraz wordt zijn vervanger.

Symfonieorkest

Na A Long Distance Foyager (1981) neemt het succes van de Moody Blues een beetje af. De band blijft albums uitbrengen, maar schuift van populaire, vernieuwende band, naar de status populaire oldies band. In 1992 wordt met het Colorado Symphony Orchestra het album en de video A Night At Red Rocks opgenomen. Het is de eerste video van een live-optreden en staat, sinds de release, nog steeds in de videoparade. De band mag dan minder vernieuwend zijn geworden, de leden zitten zeker niet stil. In 1994 mogen zij hun handafdruk plaatsen in Hollywood Rock Hall of Fame en wordt het verzamelwerk Time Traveller uitgebracht. In 1996 komt The Very Best Of The Moody Blues uit. Dit album bereikt in de Verenigde Staten binnen 5 weken goud en wordt in 2000 bekroond met de Platinum Sales Award. De Imaxfilm Journey into Amazing Caves wordt in 2001 muzikaal ondersteund door de Moody Blues.