Bobby Darin - Biografie

Moeder

Bobby Darin wordt op 14 mei 1936 als Walden Robert Cassotto geboren in New York. Hij wordt samen met zijn zus Nina in bittere armoe opgevoed door Polly Cassotto. Pas op 32-jarige leeftijd komt Bobby er achter dat Polly niet zijn moeder is maar zijn grootmoeder. Zijn echte moeder is zijn oudste ‘zus’ Nina, die de vraag naar zijn biologische vader nooit beantwoordt. Hoewel Polly verslaafd is aan morfine, zorgt zij er wel voor dat Bobby een fatsoenlijke opvoeding krijgt. Zo neemt zij hem mee naar de Bronx Opera House waar hij bijvoorbeeld Sophie Tucker ziet optreden. Van jongs af aan heeft Bobby last van reumatische koortsaanvallen, die hem hartproblemen bezorgen.

Chinees restaurant

Gedreven door zijn zwakke gezondheid en de armoede thuis ontwikkelt Bobby z’n muzikale talenten. Hij leert zichzelf piano, drums, harmonica, xylofoon en gitaar spelen. Nadat Bobby zijn middelbare school met succes heeft afgerond, krijgt hij een studiebeurs aangeboden voor het Hunter College. Maar in plaats van studeren, besluit Bobby te gaan spelen en zingen in de nachtclubs van New York. Hij noemt zich Bobby Darin, naar een Chinees restaurant dat gespecialiseerd is in het bereiden van (Man)Darin Duck. Bobby is dan zeventien jaar oud.

Connie Francis

Via zijn studievriend Don Kirshner – die later een beroemd concertpromotor wordt en aan de basis staat van de succesvolle carrières van onder anderen Neil Diamond, Carole King en The Monkees – belandt Bobby in het beroemde Brill Building in New York. Daar schrijft hij rock’n’roll liedjes voor verschillende artiesten, waaronder Connie Francis. Bobby wordt verliefd op haar en zij op hem. Maar Connie’s strenge Italiaanse vader maakt al snel een einde aan deze romance. Hij verjaagt Bobby met een geweer uit zijn huis en roept hem toe nooit meer in de buurt van zijn dochter te komen. Pas jaren later vertelt Connie Francis dat Bobby Darin de grote liefde van haar leven was.

Mack The Knife

Ondertussen mag Bobby als zanger ook een plaatje opnemen op Decca Records. Hij kiest voor het liedje 'Rock Island Line' dat is geschreven door de zwarte blueszanger Leadbelly. Maar de single flopt, waarna Bobby naar een andere platenmaatschappij vertrekt: Atlantic Records. Daar neemt hij in 1958 de single 'Splish Splash' op, dat hij opneemt terwijl hij in bad zit. Tot ieders verbazing wordt de het liedje een grote hit. Er worden meer dan één miljoen singletjes van verkocht. Daarna scoort Bobby Top 10-hits met de singles 'Queen Of The Hop' en het door hemzelf geschreven 'Dream Lover'. Wanneer in de zomer van 1959 zijn versie van Kurt Weill’s 'Mack The Knife' op de eerste plaats belandt, is Bobby hét tieneridool van jong Amerika. 'Mack The Knife' wordt onderscheiden met een Grammy Award als Record Of The Year.

Filmacteur

Na het succes van 'Mack The Knife' volgen hits als 'Beyond The Sea', 'Clementine', 'Lazy River', 'You Must Have Been A Beautiful Baby', 'Things' en 'You’re The Reason I’m Living'. Bobby treedt op in Las Vegas en richt zijn eigen muziekmaatschappij TM Music op. Hij wordt mentor van de jonge Roger McGuinn, die een paar jaar bij TM Music werkt en optreedt in Bobby’s eigen nachtclub voordat hij wereldberoemd wordt als zanger/gitarist van The Byrds. Naast zijn muzieksuccessen maakt Bobby ook carrière als succesvol filmacteur. In zijn eerste film Come September uit 1960 ontmoet hij actrice Sandra Dee, op wie hij hopeloos verliefd wordt. Zijn liefde voor haar wordt beantwoord waarna het stel nog datzelfde jaar in het huwelijk treedt. Een jaar later wordt hun zoon Dodd Mitchell geboren. In 1962 wordt Bobby onderscheiden met een Globe Award voor zijn rol in de film Pressure Point.

Robert Kennedy

In de jaren die volgen voegt Bobby steeds meer country invloeden toe aan zijn muziek. In 1966 scoort hij grote hit met een folkversie van Tim Hardin’s 'If I Were A Carpenter', waarmee hij ook in ons land een Top 10-hit scoort. Het is zijn laatste grote wereldhit. In 1967 komt het tot een scheiding met Sandra Dee. Bobby verkoopt zijn muziekmaatschappij en sluit zich aan bij het campagneteam van senator Robert Kennedy. Bobby is er bij wanneer Kennedy op 4 juni 1968 wordt neergeschoten in het Ambassador Hotel in Los Angeles. Radeloos van verdriet verkoopt Bobby al zijn bezittingen om zich terug te trekken in een stacaravan in Californië.

Hartfalen

In 1969 keert Bobby terug naar Los Angeles. Hij richt een nieuwe platenmaatschappij op, Direction Records, en brengt folk en protestmuziek uit. Zo schrijft hij het liedje 'Simple Song Of Freedom' voor Tim Hardin. Begin jaren zeventig ondergaat Bobby een hartoperatie. In 1972 is hij wekelijks te zien als gastheer van zijn eigen tv-show The Bobby Darin Amusement Company. Ondanks zijn slechte gezondheid treedt Bobby nog regelmatig op in Las Vegas en andere grote steden. In december 1973 wordt Bobby vanwege hartfalen opgenomen in een ziekenhuis in Los Angeles. Ondanks een zes uur durende hartoperatie overlijdt Bobby op 20 december 1973 op 37-jarige leeftijd. Er wordt gehoor gegeven aan Bobby’s laatste wens om zijn lichaam ter beschikking te stellen aan de medische wetenschap.

In 2010 wordt Bobby Darin postuum de Grammy Lifetime Achievement uitgereikt. Zijn zoon Dodd neemt deze eervolle onderscheiding in ontvangst. “My dad’s true genius was the magic he created on a nightclub floor. I feel he was part Al Jolson, part Elvis Presley, part Sammy Davis Jr. and part Frank Sinatra. But in the end he was always Bobby Darin and that was special indeed,” aldus de geëmotioneerde Dodd Darin.