Gevonden: ooms en tante Volders

We komen erachter dat de familie Volders helemaal niet Joods was! En de familie Volders blijkt niet het pleeggezin te zijn geweest van Bert, het waren zijn daadwerkelijke biologische ouders! Theo Grandiek van de Zoekbrigade kwam daar achter en vertelt: “Jouw vader, Bert, heeft heel veel verzonnen.” De verhalen kloppen niet en dat hakt er behoorlijk in bij Rachel. “Ik heb altijd gedacht dat ik Joods was!” Gelukkig vinden we familie van Rachel: haar ooms en een tante leven nog en die willen dolgraag contact met haar. Tante Maria komt aan de lijn: “We wisten wel dat je vader het niet altijd zo nauw nam met de waarheid.” Rachel gaat binnenkort naar haar familie in Vaals. Ze houdt ons op de hoogte. “Ik ben toch wel heel blij dat ik de zoektocht heb gestart, want ondanks zijn verhalen ben ik heel blij met mijn vader.”

Het verhaal
Rachels vader Bert leidde naar eigen zeggen een avontuurlijk bestaan. Dat begint al bij zijn geboorte op Nieuwjaarsdag 1943 in Vaals. Als zoon van Joodse ouders wordt hij na zijn geboorte ondergebracht bij de familie Volders. Zij zorgen voor hem totdat hij als 15-jarige naar Duitsland vertrekt: "omdat hij de mensen wilde leren kennen die zijn ouders hadden vermoord". Via een verblijf in Israël komt hij in Rotterdam terecht waar hij werkt bij de Israëlische ambassade en later bij de politie. Rachel wordt geboren in Rotterdam en heeft een goede band met haar vader. Hij vertelt af en toe over zijn verleden; over de vrouw en dochter in Israël die bij een aanslag om het leven zijn gekomen. Na het overlijden van Bert - nu drie jaar geleden - komt er ineens een Duitse dochter te voorschijn. Reden voor Rachel om aan de verhalen van haar vader te gaan twijfelen. Ze hoopt dat zijn pleegzus Maria Volders haar meer over hem kan vertellen.