grote liefde Wout de Haan

We vinden een Wouter de Haan die contactpersoon is van een senioren gymnastiekvereniging, maar helaas! Hij is veel te jong om de door ons gezochte Wouter te zijn. Wel komt er later in de uitzending een goed spoor binnen naar een Wouter de Haan uit Teteringen. We laten Wies een foto zien: "Ja hoor! Dit móét hem zijn!". Hopelijk krijgen we hem snel te pakken. Beluister de onderstaande fragmenten terug voor het hele verhaal.

Een week later de ontknoping van dit verhaal. We verklappen vast: Wout is gevonden! En hij herkent alles: "We hadden het heel leuk samen, hè Wies?". Beluister de uitzending van 9 februari 2020 voor dit gevoelige gesprek.

Het verhaal
De ouders van Wout de Haan en Wies kennen elkaar al jaren, maar pas op haar negentiende ziet Wies haar grote liefde voor het eerst: “Wout kwam vanuit een dorpje vlakbij Maastricht met de fiets naar ons in Rosmalen. Ik denk om ons te leren kennen. Hij bleef logeren bij ons thuis en ik had toevallig vakantie van mijn werk. Dus gingen we samen fietsen. Iedere dag naar de Maas, twee weken lang. Hij was lief, we fietsten hand in hand. We hoefden elkaar niets uit te leggen. We keken elkaar gewoon aan en bleven praten. Ik hoopte dat het met hem nooit over zou gaan, maar na twee weken moest hij weer naar huis...”

Daarna verandert Wies’ leven drastisch: “Onze boerderij is dat jaar tot de grond toe afgebrand en in oktober 1967 is mijn broer verongelukt. Ik was kapot van verdriet. De zomer daarna kwam Wout weer, op zijn brommer dit keer. Ik had hem dat hele jaar niet meer gezien. Het had zo leuk kunnen zijn, maar hij kreeg geen contact met mij. Mijn moeder zei nog: ‘Goh, als jullie willen praten, ga maar naar boven.’ Dan zou ik rustig kunnen vertellen over mijn broer, maar ik kreeg het niet over mijn lippen. Ik was teneergeslagen en had te veel meegemaakt. Wout is uiteindelijk naar huis gegaan. Ik was te gesloten.”

Pas sinds kort is Wies’ turbulente leven eindelijk wat rustiger geworden. En Wout is altijd in haar hoofd blijven hangen: “Ik heb nog steeds één foto van ons samen, lachend. Daar kijk ik vaak naar. Ik heb hem altijd bewaard in mijn tas of jaszak. Waarom weet ik niet. Als ik er naar keek, zag ik weer een lichtje branden in mijn leven.”

Aanknopingspunten:
* Wout(er) de Haan
* waarschijnlijk geboren in of rond 1949
* woonde in Sint Geertruit
* zijn vader was daar politie-agent
* Wouter had in 1968 een Zundapp-brommer
* hij deed een opleiding om gymleraar te worden