Bijna zusje Marianne Rumping

Het verhaal
Jack groeit op zonder zijn biologische vader Walther Bats. “Hij stierf heel jong, toen hij 25 was. Mijn moeder, Rie Otte, was zestien toen hij overleed. Ik was zelf nog maar een baby en heb mijn vader dus nooit gekend. Mijn moeder verhuisde terug naar Beverwijk en ging bij haar ouders wonen, mijn opa en oma. We woonden daar aan de Alkmaarsestraatweg."

Als kind brengt Jack dus veel tijd door bij zijn opa en oma. Zijn moeder werkt in een kruidenierszaak en ’s avonds doet ze extra schoonmaakwerk. “Direct na de oorlog was er natuurlijk niets, dus moest mijn moeder hard werken als zeventienjarige om mij te kunnen onderhouden. Een paar huizen verderop stond een boerderij, de enige aan de hele weg. Daar woonde een boer, Rinus Rumping, met zijn vrouw. Ik speelde daar veel. Mevrouw Rumping kon zelf geen kinderen krijgen, maar was dol op kinderen. Ze vonden het geweldig dat ik daar vaak was. Ik ging met boer Rinus mee op de trekker en hielp met het melken van de koeien. Ik was daar eigenlijk altijd...”

Rinus Rumping en zijn vrouw zijn zelfs zó dol op de kleine Jack dat ze hem graag als zoon in hun gezin willen opnemen. “Rinus bood mijn moeder veel geld aan om mij te kopen. Hij zei tegen haar: ‘Rie, je bent pas zeventien, ga van het leven genieten en de wereld ontdekken. Laat ons Jack opvoeden, wij zorgen wel voor hem. Dan krijg jij je leven weer terug!’ Maar mijn moeder wilde daar niets van weten. Ze zei: ‘Nee hoor, je krijgt hem niet!’. Ze was veel te blij met mij. Jarenlang moest ze hem afwijzen en telkens ‘nee’ zeggen op de bedragen die hij haar bood..."

De kinderwens van de Rumpings was zo groot dat ze uiteindelijk een meisje adopteren. “Op een gegeven moment kwam er een meisje bij hen wonen: Marianne. Ze hadden haar geadopteerd, omdat ze niet thuis kon wonen. Toen kwam Rinus weer bij mijn moeder met een nog hoger bedrag. ‘Rie, als ik Jack toch kan krijgen, dan is ons gezin helemaal compleet!’ zei hij dan. Hij wilde graag een dochter én een zoon. Maar mijn moeder bleef bij haar beslissing en ging nooit op zijn aanbod in.”

Jack kan zich zijn buurmeisje Marianne nog goed herinneren. “Marianne was een stuk kleiner dan ik, met roze wangen en donkerblond krullend haar. Ze was ongeveer van dezelfde leeftijd, dus ik denk geboren rond 1946. Maar we zaten niet op dezelfde school. Zij ging naar school aan de Kuikensweg en ik naar de Schoolstraat. We konden het goed met elkaar vinden. We zaten altijd samen op de trekker en tussen de middag at ik daar ook vaak brood.”

Later krijgt Jacks moeder een nieuwe partner en ze verhuizen naar Alkmaar. In het begin denkt Jack niet vaak meer aan de Rumpings, maar dat verandert: “Nu ben ik 78 jaar en denk ik zeker om de dag aan Marianne. Ik vraag me af hoe het met haar is gegaan. Ik speelde jarenlang elke dag met haar. Ik was daar altijd en we trokken veel met elkaar op. Ze was bijna mijn zusje geweest! Ik weet niet zeker of ze ook de achternaam Rumping heeft aangenomen, maar dat zou goed kunnen. Ze hadden haar echt geadopteerd. Na mijn verhuizing op mijn twaalfde heb ik haar nooit meer gezien. Maar de dagen op de boerderij zijn me altijd bijgebleven. Ik ben benieuwd hoe het haar vergaan is."

Aanknopingspunten:
* zijn buurmeisje (en bijna zusje) Marianne
* ze is geadopteerd door het echtpaar Rumping
* ze is vermoedelijk geboren tussen 1945 en 1947
* ze groeide vanaf circa 1947/1948 op bij boer Rinus Rumping en zijn vrouw, omdat ze niet thuis kon blijven wonen
* het echtpaar Rumping woonde op de boerderij aan de Alkmaarsestraatweg in Beverwijk
* het was de enige boerderij aan die weg
* Rinus Rumping was boer en had ook koeien
* hij was een grote zware man met grote handen
* mevrouw Rumping liep mank en had een speciale grote schoen
* Marianne was klein en had krullend donkerblond haar
* ze zat op school aan de Kuikensweg in Beverwijk