NOG NIET OPGELOST: Oud-collega Johan Panday-Gangaram

Tijdens de uitzending
We vinden een kleinzoon van Johan, genaamd Winand, hij probeert zijn opa in te lichten over de zoektocht. Maar helaas hebben wij Johan zelf nog niet kunnen spreken. Beluister de fragmenten hieronder voor het hele verhaal.

Het verhaal
Martine en Johan Panday-Gangaram werken eind jaren 90 vaak samen bij het Huis van Bewaring in Hoorn: “Dat heette de glasbak in de volksmond. We waren alle twee bewakers. Johan woonde in Lelystad en ik was net 25, 26. Hij was al behoorlijk wat ouder. Ik denk dat hij al midden in de 40 was. Maar het was zo’n fijne collega. Op een gegeven moment stopte ik met werken, omdat ik ziek werd en toen hebben we nog een jaar of 8 contact gehouden. Hij is toen overgeplaatst naar het Huis van Bewaring in Lelystad. En toen belde hij me af en toe nog weleens: ‘Hallo Martine, hoe gaat het met jou?’. Een mooie Surinamer was het. Ik heb weleens tegen hem gezegd: heb je niet een leuke zoon ofzo? Het was echt een hele fijne collega, maar we zijn elkaar uit het oog verloren.”

“We hebben ongeveer 2 jaar met elkaar gewerkt. We hebben heel veel diensten samengedraaid, ook nachtdiensten. Dan had zijn vrouw heerlijke kippenbootjes gebakken en had ik ook wat lekkers gemaakt. Want je begon om 23:00 uur en om een uur of 04:00 kreeg je wel een beetje trek. Dus dan gingen we samen een filmpje kijken en kwamen we de nachtdienst met z’n tweeën door in zo’n hokkie.

“Het was een hele fijne vent, we hoefden niet heel veel te praten. Soms waren we gewoon alleen maar een beetje een filmpje aan het kijken en was het stil. Dat was ook oké. Met Johan ging ik buiten het werk niet om. Dat had ik graag gedaan, maar soms komt het daar gewoon niet van."

Op een gegeven moment stopt Martine met haar baan als bewaker: “Ik kreeg de legionella besmetting en werd ziek. Toen raakte ik uit dienst en hebben we nog een jaar of 8 contact gehad. Maar dat lag meer aan Johan die mij belde, want ik had zijn huistelefoonnummer niet. Op een gegeven moment verwaterd dat en dan is het over. Het contact was alleen telefonisch. Ik denk dat hij inmiddels allang gepensioneerd is. Maar het was altijd hartstikke gezellig, dus ik ben heel benieuwd hoe het met hem gaat en of hij gezond is. Of zijn kinderen gezond zijn, of zijn vrouw gezond is.”

“Het was een heel rustige, lieve man. Ik weet niet hoeveel kinderen hij had, in ieder geval een zoon en een dochter. Ik denk dat hij rond 2000 in het Huis van Bewaring in Lelystad is gaan werken. Zijn kinderen waren toen wat jonger dan ik, dus die waren al een beetje begin twintig. En ik was al tegen de 30. Ik loop hier eigenlijk al een paar jaar mee en mijn man zei: ga dat dan eens melden! Ik hoop dat het goed met hem gaat, en op een klein kletspraatje. Ik wil zijn stem wel weer eens horen.”

Aanknopingspunten:
* Johan Panday-Gangaram
* Geboren rond 1953
* Was van Surinaams/Hindoestaanse afkomst
* Eind jaren 90 werkte hij als bewaker bij het Huis van Bewaring in Hoorn
* Rond 2000 is hij bij het Huis van Bewaring in Lelystad gaan werken
* Hij was getrouwd en had kinderen, in ieder geval een zoon en dochter