schaatsmaatje Merie Koomen

Merie wordt platgebeld door mensen die haar attenderen op Jacobs zoektocht. Ze meldt zich bij ons. En als ze de verhalen over zwieren op het ijs hoort, dan wil ze maar wat graag met hem in contact komen. Het stormachtige weer houdt haar tegen om naar de studio te komen, maar ze komt wel aan de lijn: "Ik schaats niet meer, maar ik wil je wel graag weer eens zien!". Beluister de onderstaande fragmenten voor het hele verhaal.

Het verhaal
Jacob zwiert in de jaren 60 op zijn kunstschaatsen rond op de ijsbaan in Hoorn. Daar schaatst hij met verschillende meiden, maar één schaatsmaatje blijft hem altijd bij: Merie Komen. Samen zijn ze dagenlang te vinden op de ijsbaan: “Het was echt een leuke meid. We waren altijd met hetzelfde groepje, reuzegezellig. Maar Merie blonk echt uit en ze was nog mooi ook!”

Ondanks dat ze zo leuk en mooi is, wordt het nooit meer dan schaatsmaatjes: “Haar ouders hadden een kapperszaak. Mijn ouders hadden een groentekwekerij. Dat vond ik niet echt passen toen, maar misschien had ik het destijds wel gewild. Het is er gewoon nooit van gekomen.”

Jacob verhuist van Blokker naar Roelofarendsveen, waardoor hij Merie uit het oog verliest. De rest van de oude schaatsgroep heeft hij inmiddels teruggevonden, maar niemand heeft een idee waar Merie kan zijn. Het laatste dat Jacob weet is dat Merie naar Assendelft is verhuisd: “Ik heb zelf diverse pogingen ondernomen haar op te sporen, maar mijn spoor liep elke keer dood in Assendelft. Het lijkt me leuk om nog een schaatsherinnering op te kunnen halen.”

Aanknopingspunten:
* Merie Koomen (fonetisch, meisjesnaam)
* nu rond de 73/74 jaar
* woonde aan de Venenlaan in Hoorn
* haar ouders hadden een kapperszaak in de Venenlaan
* laatst bekende woonplaats: Assendelft
* deed begin jaren 60 aan kunstschaatsen op de Hoornse IJsbaan
* mogelijk was ze enig kind