Vervolg: Wilma zocht vermoedelijke vader Jacobs

Het is inmiddels ruim vier jaar later en de zoektocht naar haar vader heeft Wilma nooit losgelaten. Na verder DNA-onderzoek lijkt er een opvallende conclusie te zijn... In de uitzending van zondag 27 oktober 2024 vertelt Wilma over deze spannende ontwikkelingen in haar zoektocht.

Tijdens de uitzending in 2020
De zoektocht van Wilma wordt fanatiek opgepakt door onze Zoekbrigade. We weten al dat Karel Jacobs niet meer leeft, maar zou zijn dochter er nog zijn? We vinden een kleinzoon van Karel en hij vertelt dat zijn moeder, de dochter van Karel, nog leeft en 89 jaar is. Daarmee vinden we dus een mogelijke halfzus van Wilma! De familie Jacobs vraagt bedenktijd over het vervolg, maar Karels kleinzoon staat in ieder geval positief tegenover contact met Wilma: “Het is niet zomaar wat om er ineens mogelijke familie bij te hebben. Maar ik sta er niet negatief tegenover! En ik ben ook benieuwd naar haar verhalen over mijn opa, want ik heb hem zelf nauwelijks gekend!”

Een paar weken later is de uitslag van de DNA-test tussen Wilma en de nabestaanden van meneer Jacobs bekend. En wat blijkt... Er is geen match. Karel Jacobs is dus toch niet Wilma's vader geweest! Helaas is er voor Wilma dus nog steeds geen duidelijkheid over wie dan wel haar vader was. Beluister het fragment hieronder voor het hele verhaal.

Het verhaal
Wilma groeit op als nakomelingetje in een gezin van vijf kinderen, maar past er naar eigen zeggen niet goed tussen: “Ik zag er anders uit en had andere interesses. Ik ben ook de enige geweest die naar het vwo ging en daarna naar de universiteit. Ik was een buitenbeentje." Wilma denkt altijd dat haar vader op haar vijfde is gestorven aan een erfelijke hersenziekte. Haar moeder vertelt pas in 2000, op haar sterfbed, dat er twee andere mannen zijn, die Wilma's vader kunnen zijn. Dat nieuws slaat in als een bom: "Ik ben al die tijd bang geweest voor niks en heb keuzes gemaakt die niet nodig waren. Ik heb inmiddels gezocht naar de twee kandidaten die mijn vader konden zijn volgens mijn moeder. De één heb ik zelf uitgesloten, dus dan blijft alleen meneer Jacobs nog over...”

De heer Jacobs komt bij het gezin over de vloer als een huisvriend: “Mijn vader was toen al overleden. Meneer Jacobs wilde dat ik net als hij etaleur zou worden. Dat heb ik nooit gedaan. Ik kan me herinneren dat hij ineens in mijn leven was, hij kwam vaak langs. Misschien wist hij ook helemaal niet dat ik waarschijnlijk zijn dochter ben. Op een gegeven moment kwam hij niet meer. Mijn moeder heeft toen in zijn straat gevraagd waar hij was, en hij bleek te zijn overleden! Ik was toen een jaar of vijftien.”

Voor Wilma is haar achtergrond een grote vraag: “Ik wil weten of ik inderdaad zijn dochter ben. Als dat zo blijkt te zijn, ben ik benieuwd of ik nog familie heb. Ik weet dat hij tenminste één dochter had. Ik verwacht geen intens contact, maar zou wel graag een duidelijker plaatje van mijn achtergrond willen hebben...”

Aanknopingspunten:
* meneer Jacobs
* hij was etaleur bij de firma Wijers aan de Neude in Utrecht
* hij werd uitgeleend aan grote bedrijven, zoals de Bijenkorf in Amsterdam
* meneer Jacobs had tenminste één dochter
* als tiener werkte hij als piccolo bij het Rembrandt theater in Utrecht
* hij is overleden rond 1972