Mijn biologische vader

Tijdens de uitzending
Na twintig jaar lijken we eindelijk dichterbij te komen voor Els. De Zoekbrigade kijkt mee in haar DNA-matches en er lijkt een naam uit te komen van haar mogelijke vader: Wouter Kensen uit Amsterdam. Hij leeft niet meer, maar hij wordt door familieleden omschreven als een aimabele, sociale man. We vinden zelfs bewegende beelden van hem via Omrop Fryslân, hij woonde toen in Siegerswoude! Uiteindelijk lukt het om met Wouters jongste dochter Gerda Kensen in contact te komen en zij komt aan de telefoon voor Els: "Als mijn vader dit geweten had, dan had hij echt zijn leven voor jou gegeven hoor! Het was een fantastische kerel, je kunt hem vergelijken met André van Duin, Willy Alberti en Johnny Jordaan! En trouwens Els, je hebt op de foto echt een Kensen-kop!" Els en Gerda zullen nu DNA moeten gaan testen om 100% te weten of we goed zitten. Je hoort het hele verhaal in de uitzending van zondag 9 maart 2025.

Het verhaal
In 2006 klopt Els al bij Adres Onbekend aan om te zoeken naar haar biologische vader. Helaas komen we destijds niet verder... Wat vertelde Els toen? "Al mijn hele leven ben ik op zoek naar mijn biologische vader. Mijn moeder heeft nooit willen vertellen wie hij was of hoe ik verwekt ben. Ze heeft me als baby afgestaan en omdat zij onder voogdij stond, kwam ik automatisch ook onder voogdij te staan. De eerste vier jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis in Amersfoort. Mijn moeder bezocht me af en toe, maar echt een band hebben we nooit gehad."

Wanneer Els vier jaar oud is komt zij terecht bij pleegouders in Twente. "Daar groeide ik op, maar het was geen liefdevol thuis. Mijn pleegouders waren streng gereformeerd en hadden bepaalde verwachtingen van mij. Toen ik in de puberteit kwam en mijn eigen pad wilde bewandelen, werd dat niet geaccepteerd. Volgens hen was ik onhandelbaar en uiteindelijk zetten ze me de deur uit. Op veertienjarige leeftijd stond ik voor de kinderrechter. 'Wat wil je zelf, meisje?', vroeg hij me. Zonder aarzelen antwoordde ik: 'Ik wil mijn eigen moeder leren kennen.' Dat werd geregeld! Vanaf mijn vijftiende had ik af en toe contact met mijn moeder, Willy de Beurs, maar het werd nooit de moeder-dochterrelatie waar ik op had gehoopt. We bleven vreemden voor elkaar."

Toch zorgt Els, als Willy's gezondheid het laat afweten, tot op het sterfbed voor haar moeder. "Voor haar overlijden vertelde mijn oom Jan me iets wat hoop gaf: 'Als je moeder zelf niet wil vertellen wie jouw vader is, dan vertel ik je alles na haar overlijden.' Ik was opgelucht toen oom Jan dat zei. Ik had nog hoop dat mijn moeder het mij zelf zou vertellen, maar op 58-jarige leeftijd overleed ze en nam ze het geheim mee haar graf in. Ik heb oom Jan later natuurlijk opzocht, maar hij hield zich ineens aan een andere belofte: 'Ik heb mijn zus op haar sterfbed beloofd dat ik niets zou vertellen.' Hij bleef zijn woord trouw, en inmiddels is hij ook overleden. Niemand heeft mij iets verteld..."

Na het overlijden van moeder Willy komen er wel allerlei dossiers boven water. "In het dossier stond een klein beetje informatie over mijn vader. Zo zou hij een ziekenbroeder zijn geweest in ziekenhuis De Lichtenberg in Amersfoort. Maar dat was eigenlijk alles wat er stond. Geen naam, geen leeftijd..."

Nu, bijna twintig jaar later, heeft Els zich ingeschreven bij een DNA-databank en hoopt ze op een match met familie van haar biologische vader. "Naast een vaderfiguur, heb ik ook altijd een gevoel van familie gemist. Misschien heb ik nog halfbroers of -zussen van mijn vaderskant, misschien zijn er nog antwoorden te vinden. Daarom blijf ik zoeken. Ik weet niet of ik ooit het volledige verhaal te weten zal komen, maar ik wil het in ieder geval nog één keer proberen.”

Aanknopingspunten:
* onbekende biologische vader
* leeftijd onbekend
* hij was volgens het dossier ziekenbroeder in ziekenhuis De Lichtenberg te Amersfoort (tegenwoordig Meander Medisch Centrum Amersfoort)
* had eind 1953 omgang met Willy de Beurs
* Willy was destijds twintig jaar oud
* zij werkte (vermoedelijk) als huishoudelijke hulp in het ziekenhuis en woonde daar intern
* in augustus 1954 is zij bevallen van een dochter: Els