150 Chanson Hommages!

Vive la chanson!

Paul Boerboom (57) leeft in het Franstalige deel van Brussel en heeft lang in Frankrijk gewoond. Als kind werd hij ondergedompeld in de wereld van de chansons, op de achterbank van de auto op de route du soleil. Paul is vooral geïnteresseerd in de levensloop van de chansonniers en hoe deze hun muziek beïnvloed heeft.

De hommages gaan bijvoorbeeld in op de wanhopige roep naar liefde van Dalida, het gebroken hart van Michel Berger, de gescheiden ouders van Julien Clerc en Maxime Leforestier, de invloed van de oorlog op de joodse Barbara, de moeizame relatie met kerk en staat van Georges Brassens, de liefde voor de natuur van Jean Ferrat, de maatschappelijke betrokkenheid van Yves Duteil en het anarchisme van Léo Ferré en Renaud.

Veel chansonniers hebben een buitenlandse achtergrond. De Algerijn Enrico Macias, de Armeniër Charles Aznavour, de Egyptenaar Georges Moustaki, Italianen als Yves Montand, Serge Regianni en de Amerikanen Joe Dassin, Mort Shuman en Jeane Manson. En niet te vergeten de Portugese vluchtelinge Linda de Suza.

Het chanson lééft voort in een nieuwe generatie chansonniers. Denk aan de maatschappelijk betrokken zangers Raphaël, Calogero, Grégoire, Francis Cabrel, en Jean-Jacques Goldman.

Carmélia Jordana knokt voor het feminisme net als Jeanne Moreau in de jaren ’60, Nicole Crosille in de jaren ’70 en Jeanne Mas twee decennia later. De jonge Rose zingt openhartig over haar verslaving.

En Indila beschrijft haar liefdesverdriet in “la dernière danse”, met gevoel en passie zoals Edith Piaf in haar "Hymne à l'amour".

Vive la chanson!

Beluister hieronder een Top van Hommages

Nog meer hommages? Beluister ze via Spotify