16 december: Het Woord is vlees geworden....

Muziekgegevens

1) Zingt, zingt een nieuw gezang den Here, Ps. 98: 1 en 4

2) Hoe zal ik U ontvangen, Gez. 1: 1,3 en 7

3) Ik wil komen en knielen, Opw. 324

4) Dierb’re Heiland, mijn Verlosser, Joh. de Heer 43

5) Ik kniel aan Uw kribbe neer, Gez. 21: 1,2 en 3

6) Welk een vriend is onze Jezus, Joh. de Heer 150

7) Gij hebt Uw land, o Heer, die gunst betoond, Psalm 85: 1,3 en 4

8) Kom, o langverwachte Jezus, geen bundel

9) Daar ruist langs de wolken, Joh. de Heer 33

10)Heerlijk klonk het lied der eng’len, Joh. de Heer 70

Meditatietekst

Ik lees voor u een gedeelte uit het evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 1, vers 1 en 2, en vers 14 tot en met 18.

1 In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.
2 Dit was in het begin bij God.
14 En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Eniggeborene van de Vader), vol van genade en waarheid.
15 Johannes getuigt van Hem en heeft geroepen: Híj was het van Wie ik zei: Deze Die na mij komt, is vóór mij geworden, want Hij was er eerder dan ik.
16 En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, en wel genade op genade.
17 Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus gekomen.
18 Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot van de Vader is, Die heeft Hem ons verklaard.

We staan met elkaar stil bij vers 14: En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond…

Beter een goede buur dan een verre vriend. We kennen allemaal die uitdrukking wel. Het heeft alles te maken met hulp en nabijheid. Vooral als je aangewezen bent op de bijstand van andere mensen, dan gaat dit spreekwoord zeker op. Een buurvrouw die een boodschapje doet, een buurman die een klusje verricht.

Het raakt ons soms meer dan een goede vriend of vriendin, die we misschien al wel lang kennen, maar met wie het contact zich beperkt tot een telefoongesprek of een paar berichtjes op Whats-App. Het heeft alles te maken met nabijheid. Wij mensen hebben anderen nodig, in de nabijheid van ons leven.

Zeker als je kwetsbaar bent, als je hulpbehoevend bent – op welke wijze en om welke oorzaak dan ook. Wat doet het ons goed als anderen in onze nabijheid liefdevol en zorgzaam naar ons omzien. Dat is trouwens niet vreemd, want zo zijn we geschapen, het is zelfs Gods bedoeling. Daarin wordt veel van Zijn Woord vervuld. In onderlinge nabijheid…

We hebben zojuist woorden gehoord van de apostel Johannes. Vele decennia lang heeft hij nagedacht over de vraag hoe hij het beste kan verwoorden wie Jezus Christus is en wat Hij doet. Als laatste van de evangelisten gaat hij het antwoord opschrijven – ja, we mogen wel zeggen: openbaren. En het centrale thema daarbij is: nabijheid…

Het is prachtig hoe hij met de opening van zijn evangeliebeschrijving aansluit op Genesis 1 – hoe God de kosmos en de aarde geschapen heeft. God is zo hoog verheven, de Heere is zo groot. Hij is het die alles gemaakt heeft, door het Woord van Zijn kracht. Tegelijk is God de Nabije, dichtbij mensen. Adam en Eva wandelden met God in het paradijs…

Maar dat is helaas voorbij gegaan. Door de zonde. Stil belijden we dat, ook op deze morgen, vlak voor Kerst. Het ergste van onze zonde is dat we Gods nabijheid verloren hebben. De Heere is ver weg, omdat wij van Hem geweken zijn. Hij, de bron van alle leven, de bron van alle goeds, weg van onze nabijheid. We spreken dat uit, we belijden dat…

Maar dan gaat Johannes zulke rijke dingen openbaren: Het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond. Dit is het evangelie in al z’n volheid. De Heere wordt weer de God van alle nabijheid, in Jezus Christus Zijn Zoon. Zonder enige reserves! Dichter bij kan God niet komen.

Het Woord – dat is de Zoon van God Zelf – is vlees geworden. Hij is mens geworden. Alles van ons mensen heeft Hij aangetrokken. Ons lichaam, onze geest, ons leven – en ook onze zonde, onze vragen en ons lijden. Hij is echt mens geworden. We zien het in het Kind in de kribbe tot en met de Man van smarten aan het kruis. Jezus is radicale en totale nabijheid...

De Heere blijft niet op een afstand staan als het gaat om ons leven. Hij vraagt niet van ons dat we ons onbewogen schikken in ons lot. Hij eist niet van ons dat we ons slechts onderwerpen aan Zijn wil. God is mens geworden, om Zijn nabijheid te bewijzen. In Jezus Christus gaat het wel heel letterlijk in vervulling: beter een goede buur dan een verre vriend…

Want er staat bij: Hij heeft onder ons gewoond. Inderdaad, Hij had uw buurman kunnen zijn, de man op de hoek van de straat. Als een onbekende die aandacht voor je heeft, en die je terzijde wil staan. Een bijzonder Mens met wie je spontaan de dingen van je leven kunt delen. Een wel heel goede Buurman dus…

Trouwens, er is iets bijzonders met dat woord ‘gewoond’. Letterlijk staat er: getabernakeld. Zoals mensen een tent opslaan. Ons leven is als een tent, die opgebouwd en weer afgebroken wordt. Zo heeft ook Gods Zoon dit ‘tent-leven’ aangedaan. We hoeven Hem niet uit te leggen wat dit ‘tabernakel-leven’ voor ons betekent. Hij tabernakelt zelf ook…

Daar zit meer achter. Ooit ging het volk van Israël vanuit Egypte naar het beloofde land. Ze woonden in de woestijn in tenten. In het midden stond de tabernakel van God. Zo woonde de Heere bij Zijn volk, in een tent. Daar toonde de Heere Zijn genade en liefde. Daar werden de offers gebracht, tot vergeving, tot vertroosting, tot bemoediging…

Zo heeft Jezus Christus onder ons getabernakeld. Hij heeft ons tent-leven aangenomen, als Mens onder de mensen. Tegelijk is Hij de God die te midden van ons woont, in het offer dat Hij heeft gebracht. Door Hem is er vergeving, vertroosting en bemoediging. Hij is in al Zijn nabijheid de bron van leven en liefde. Zo woont Hij onder ons…

Beter een goede buur dan een verre vriend.In Jezus Christus ontmoeten we een wel heel goede Buur. En tegelijk is Hij zo’n bijzondere Vriend – niet van verre, maar zó dichtbij.

Gelooft u dat?