Zondag 3 september

06:00-07:00
Clair - Gilbert O'Sullivan
Suddenly - Olivia Newton John & Cliff Richard
See what love did to me - Cat Stevens
There - Dolly Parton
Voici les cles - Gerard Lenorman
Ken je mij - Trijntje Oosterhuis
Deeper still - Bebo Norman
Faithful Heart - Pam Thum
Another time, another place - Sandi Patty & Wayne Watson
Healing - Deniece Williams
Dit is niet ons thuis - Christian Verwoerd
He watches over you - Our Family
A house is not a home - Eliane Elias

07:00-08:00
Trust Me - Eastville
One more soul - Dallas Holm
Psalm 67 - Kelly Ballard & Band
Niets zomaar - Lars Gerfen
Hundred more years - Francesca Battistelli
Light of the world - Michael Card
I am the Bread of Life - Oslo Gospel Choir
I wish you Jesus - Scott Wesley Brown
Voor eeuwig dankbaar – Opwekking – Opw. 443

08:00-09:00
U hebt de overwinning behaald – Opwekking – Opw. 289
Psalm 132: 6, 11 en 12 ‘Bekleed, o hoogste Majesteit’ - Christelijk Mannenkoor 'Groot Rotterdam' – NH Bundel
Wat een grote liefde - Sela
Adem - ADEM Project
Vrede zij u – Christelijk Mannenkoor ‘D.E.V.’ – Opw. 58
Eens - LEV
Elke traan is een gebed - Kees Kraayenoord
Al de weg leidt mij mijn Heiland – Christelijk Mannenkoor Lelystad – Joh. de Heer 5
Herstel mijn eerste liefde - Reni & Elisa Krijgsman
Een parel - Gerald Troost
Groot is uw trouw, o Heer - Deo Juvante – Joh. de Heer 149
Breng dank aan de Eeuwige - Ad hoc koor – Opw. 331
Het dorre land zal juichen - Samenzang Walburgiskerk – Uit Aller Mond 107
Hij ziet ons - Psalmen voor nu

Overdenking van Jurjen ten Brinke

Op mijn bureau staat een kaart die ik koester. Ik kreeg hem van m’n oudste dochter, voor vaderdag. Ze heeft aardig door dat mijn liefdestaal te maken heeft met positieve woorden. Er staat van alles op de kaart wat me raakt, maar vooral deze zin deden me de tranen in de ogen springen: ‘Dank voor wie je ook bent als vader. Ik besef me meer dan ooit hoe gezegend ik daarmee mag zijn. [En dan komt ‘ie:] Ondanks je baan, waarbij je ook veel in de avonden weg was, heb ik nooit het gevoel gehad dat je niet beschikbaar was of er minder als vader kon zijn.’
Wát een opluchting! Want ja, dit was in mijn arbeidzame leven wel altijd een soort angst. Ik hou zielsveel van mijn gezin… en ik geloof dat God hen me gegeven heeft om ze – na Hem – op de eerste plaats te zetten. Tegelijk houd ik, door God gegeven, zielsveel van mensen. En breng ik ze graag in contact met onze hemelse Vader. En dat ‘dienen in het Koninkrijk’… heeft absoluut het risico in zich dat je dan maar zo drukker bent met je werk dan met je gezin.
Maar… nu was het vakantie. Heerlijk. Tijd met elkaar!
Dan kun je écht investeren; of je nu samen met een zoon of dochter naar de bakker loopt voor de broodjes voor het ontbijt, of je maakt een forse wandeling, of je brengt tijd door op het strand. Ik hoop dat veel mensen konden genieten; of, als je een oudere luisteraar bent: dat je dankbaar bent dat anderen éven uit de drukte van elke dag konden ontsnappen.
Maar misschien wilde je wel graag… en kon je niet. Een van mijn huisgenoten (we wonen in een woongroep) scheurde haar kruisbanden tijdens een wandeling in Oostenrijk en werd met een helikopter naar een ziekenhuis afgevoerd. Dat was en is een teleurstelling, als je zo getraind hebt en je best deed om met een paar vriendinnen een mooie vakantie te hebben. Hoe deal je daarmee!?

Ik moest denken aan Psalm 116. Die psalm is bekend vanwege de start: Ik heb de Heer lief, want Hij luistert naar mij. (Of: God heb ik lief, want die getrouwe Heer, hoort mijne stem…). Diezelfde psalm is zo eerlijk! Vers 3,4 zegt: Ik was al bijna dood, het land van de dood zag ik al. Ik was bang, ik had pijn, toen riep ik naar de Heer: ‘Heer, red mijn leven!’
De dichter zegt dat hij of zij op de Heer bleef vertrouwen, ‘ook toen ik diepongelukkig was’ (vers 10). Kijk, daar komt weten (het lijkt wel een keus) en niet voelen bij elkaar in één tekst. Het gevoel kan zijn: diepongelukkig. In grote moeilijkheden. En tóch blijven vertrouwen.
Misschien zeg je: ja, achteraf. Dat klopt. Terugkijkend is dit te zeggen. Het kan zo helpen om geloofsgenoten te vinden die erkennen dat God zo ver weg was, dat de dood ook hen voor ogen stond. Om te zien dat je daarin niet alleen bent en dat het niet vreemd is dat je dit zo voelt. Trouwens, als je zit te luisteren en je mag helemaal gezond zijn, laat dit dan een reden te zijn om veel in je Bijbel te lezen zodat je dit ‘denken’ en ‘geloofsleven’ ook al gaat ervaren zónder dat je eerst ziek hoeft te worden. Dat je deze Psalmen ként en bewaart in je hart voor de dag dat je ze nodig hebt!

En dan? Hopelijk mag voor jou en mij gelden wat er in vers 7 en 8 staat: ‘Ik vind weer rust, want de Heer heeft mij geholpen. Hij heeft mijn tranen gedroogd, hij zorgde ervoor dat ik niet viel. Ja, hij heeft me gered van de dood.’
Heerlijk he. Ik vind weer ‘rust’. Want dat is waar je ziel zo naar verlangt in tijden van strijd, onrust, dreiging en ongeluk. Gewoon ‘rust’. Niet eens dat het allemaal weer perfect zó is als voorheen. Dat zul je, na een ernstige ziekte bijvoorbeeld, ook niet altijd meer meemaken, bijvoorbeeld omdat er blijvende schade is aangericht aan je lichaam, of als je mentaal door een diep dal bent gegaan. Maar dat God rust en vrede geeft, wat verlang je daarnaar. Een tijd om te leven… aan Zijn hand.
Een rust, zegt de Bijbel, die alle verstand te boven gaat. En die zelfs als het einde komt… de overtuiging geeft dat het goed is. Want (zegt vers 16): ‘Ik hoor bij de Heer, ik ben zijn dienaar. Hij heeft me bevrijd.’
De vakantie zit er voor veel mensen weer op. Je moet of wilt weer aan de slag. Na rust komt er weer inspanning. Of, als het leven tegen zat: in alle strijd en verdriet geeft God uitkomst en mag je weer vooruit, voor God-weet-hoe-lang. Ik wens je een leven van hoop, midden in de storm van het leven en het roepen, schreeuwen tot God.
En ik wens je toe, wát je situatie ook is, dat je met Psalm 116 mag zeggen: ik bleef op de Heer vertrouwen, ook toen ik diepongelukkig was.
Want Hij heeft mij geholpen. De Heer is goed voor mij geweest.
Wat zal het nieuwe seizoen ons brengen? Eindelijk een einde aan die vreselijke oorlog in Oekraïne? Eindelijk eensgezindheid om grote problemen aan te pakken in en buiten ons land? Eindelijk weer meer eenheid in plaats van polarisatie? Het is maar de vraag… maar nog één keer Psalm 116, dit keer vers 9: Ik mag wandelen in het land van de levenden onder het oog van de HEER.

Een mooie zondag gewenst!