Zondag 29 oktober

06:00-07:00
Harvest for the world - The Isley Brothers
Higher and higher - Rita Coolidge
Better than I know myself - Cliff Richard
Altijd welkom - Kinga Ban
The coloring song - Petra
Lord hold my hand - Dolly Parton
Gone Without Goodbye - Brian Littrell
You can close your eyes - Kim Hill & Brown Bannister
Verbonden - Delise & Elbert Smelt
Father and son - Cat Stevens
Where will you be - Sarah Watkins
Thought you'd be here - Wes King
Ik hoor bij U - Elize Verlaan
I can see it in your eyes - Randy Travis
Secret Place - Commissioned

07:00-08:00
Follow me - Casting Crowns
Jesus will - Antonio Neal
Body and soul - Susan Ashton
Ren naar het kruis - LEV
Softly and tenderly - Twila Paris
Wash my sins away - Chris Falson
Aan de vruchten - Elise Mannah
Thy Word - Ginny Owens
For God so loved - Brian Free & Assurance
All of my life - Pam Thum
The moon - Kendall Payne
Please forgive me - The Crabb Family
Pass me not - The Martins

08:00-09:00
Ik kies vandaag – Opwekking – Opw. 645
Psalm 95: 1 en 4 ‘Komt laat ons samen Isrels Heer’ - Het Holland Koor – NH Bundel
Ik heb U lief - Rebecca Steenbergen – Opw. 639
Wonderlijke raad van God - Sela
Daar is plaats bij ’t kruis - Hervormde Gemengde Zangvereniging 'Vox Jubilans' – Joh. de Heer 128
Is uw paspoort getekend? - Astrid Langeland & The Country Trail Band – Joh. de Heer 890
Kom vier het feest met Mij - Bouw Uw Troon
Heft op uw hoofden, poorten wijd! - Samenzang vanuit de Noorderkerk – Gez. 120 LvdK
De naam van de Heer - Arjan & Efi Knevel
Psalm 139 (Heer die mij ziet zoals ik ben) - Suzanne van der Velde & The Psalm Project
Leg maar stil je hand in Zijn handen - Christelijk Gemengd Koor 'Song of Praise' – Joh. de Heer 312
Zonder de Liefde - Lars Gerfen
Ik wens jou - Trinity
Ga mij niet voorbij, o Heiland - Christelijke Gemengde Zangvereniging ‘Looft den Heer’ – Joh. de Heer 121

Overdenking van Geralda Rohaan

‘Het ei’
Wij hebben een hond en iedere dag loop ik daarmee door onze buurt om haar uit te laten. Ik zie altijd van alles op mijn rondje. Ik loop niet iedere keer hetzelfde rondje want dat zou saai worden, maar ik heb zo’n 4 routes die ik met elkaar afwissel.
De laatste tijd loop ik toch regelmatig wel hetzelfde rondje. Omdat op dat rondje er sinds kort iets opmerkelijks te zien is. Voor één van de huizen staat een hoge paal met daarop een nest. De eerste keer dat ik dat zag vroeg ik me af wat voor nut het had. Het was een groot nest maar veel te dichtbij het huis om het nest van een ooievaar te worden. Ik dacht, maar eens even in de gaten houden. Benieuwd wat het moet zijn. Na een paar weken kwam ik er achter. Want er verscheen een groot ei in het nest. Het was dus de aankondiging van de komst van een kind. Het was wel degelijk een ooievaarsnest, maar dan de landingsplaats voor de ooievaar om een kind te brengen.
Terwijl ik de hond verder uitliet liep ik daar eens wat over te mijmeren. Ik verwonderde me er eigenlijk over dat iemand zoveel moeite doet om een geboorte aan te kondigen. En ik vroeg me ook eigenlijk af waarom je iedereen die langs je huis komt, in kennis wilt stellen dat je zwanger bent. En ik dacht ook nog: best wel voortijdig eigenlijk. Je weet helemaal niet of de zwangerschap goed zal gaan en óf er een kind geboren gaat worden. Het is toch altijd een spannende ontwikkeling, gaat alles goed en komt er een gezond kind ter wereld?
Aan de andere kant kun je natuurlijk ook zeggen dat iedere geboorte van een kind iets heel bijzonders is en dat iedereen dat mag horen. Er komt immers weer een wereldbewoner bij! Het is dus maar net hoe je ernaar kijkt.
De geboorte van misschien wel de belangrijkste baby op aarde, Jezus, werd ook ruim van te voren aangekondigd. Niet door een ooievaarslandingsplaats maar door verhalen. Profetieën: zie de maagd zal zwanger worden en een kind krijgen. Immanuel, God met ons. Eeuwen voordat Jezus geboren zou worden, werd zijn komst dus al aangekondigd. Dus niet een paar weken van te voren, nee eeuwen! En niet alleen in verhalen maar ook door de natuur. Een ster kondigde de geboorte van een koningskind aan en oplettende wijzen uit het Oosten zagen het en kwamen om het kind te zoeken en te vinden.
Ach, nee, zo gek is het nog niet om zo’n ooievaarslandingsplaats in je tuin te hebben.
Maar, als je dan toch de geboorte van je kind aan wilt kondigen, waarom zou je het dan niet wat serieuzer aanpakken? Waarom zou je niet de waarheid spreken. Kijk, wij geloven al lang niet meer in de ooievaar als brenger van een kind. Dat ze in de middeleeuwen zo’n verhaal over de ooievaar rondbazuinden om uit te leggen waar de kinderen vandaan kwamen, tsja die tijd zijn we toch echt wel voorbij. Wij weten alles inmiddels wel van de bloemetjes en de bijtjes.
Hoewel die ooievaar trouwens teruggrijpt op een oude traditie. De oude Egyptenaren beelden de ziel van de mens af als een ooievaar met een menselijk hoofd….Het leven blijft een mysterie en het ontvangen van leven is een groot wonder…
Hoe zou het zijn als we iets van dat wonder ook laten zien bij de aankondiging van de geboorte van onze kinderen? Waarom zou je eigenlijk niet God daarbij betrekken? Ooit kregen vrienden van ons een kind en zij schreven het letterlijk op de ramen. Prijs de Heer onze zoon… is geboren! En ik vond het prachtig. Het huis droeg getuigenis van een prachtig cadeau wat ze hadden gekregen.
Ik heb dit nooit meer ergens gezien. In plaats daarvan zie ik steeds meer ooievaarslandingsplaatsen.
Ach ja, het is ook moeilijk om creatief vorm te geven aan de komst van een kind als geschenk van God. Want hoe zou je dat uit moeten beelden? Dat is best lastig. Maar het is wel iets wat we kunnen vertellen aan elkaar. Op kunnen schrijven op onze ruiten of op onze geboortekaartjes. Vroeger en nu nog steeds trouwens, stond er op geboortekaartjes vaak: Dankbaar en blij zijn we met de geboorte van… en dat verwees natuurlijk naar God. Soms werd dat er ook expliciet bijgezet. Toegegeven, het is minder grappig en opvallend als de ooievaarslandingsplaats.
In het christelijke geloof laten we in onze levens de dankbaarheid zien om ons leven dat we ontvangen hebben. Tenminste, dat is wel de bedoeling. We geven God de eer voor alles wat we ontvangen. Het leven zelf, daar begint het mee. Dat is wel veel minder zichtbaar dan zo’n landingsplaats, zelfs het teken dat je bij God hoort, de doop, is onzichtbaar. Als het water opgedroogd is, zie je het niet meer. Misschien moeten we het ook zo’n mysterie laten. Bij de doop licht het even op. Zien we letterlijk water stromen en wordt onze naam aan de naam van God verbonden. Wordt Gods naam over ons leven uitgeroepen. Zo zijn er meer van die oplichtende momenten in ons leven. Rituelen die momenten aanduiden. Doop, zegen, avondmaal, landingsplaatsen van God zou je kunnen zeggen. Om duidelijk te markeren dat we Gods genade en liefde ontvangen.
Ik ben benieuwd wanneer het ei uitkomt…en wat het zal worden. Ondertussen bid ik dat dit kind mag ontdekken in zijn of haar leven wie hem of haar het leven gegeven heeft.