17 febr: Gezien worden

Muzieklijst

1) Geef, heer de Koning Uwe rechten, Psalm 72: 1,6 en 11

2) Heer wees mijn gids, Joh. de Heer 569

3) De Heer ziet vol ontferming, geen bundel

4) Ik val niet uit Zijn hand, Opw. 727

5) Leid mij Heer, geen bundel

6) Op U mijn Heiland blijf ik hopen, Joh. de Heer 595a

7) Ik zet mijn treden in Uw spoor, Psalm 17: 3, 4 en 8

8) De Heer kent al de zijnen, Joh. de Heer 36

9) Volgen!, geen bundel

10)Heer, U bent altijd bij mij, opw. 518

11)Wij gaan op weg, Opw. 404

12)Als God, mijn God, maar voor mij is, Gez. 201

Meditatietekst

We lezen Marcus 2:13-14

Jezus vertrok en ging weer naar het meer. Een grote mensenmenigte kwam naar Hem toe, en hij onderwees hen. Toen hij verderging zag hij Levi, de zoon van Alfeüs, bij het tolhuis zitten, en hij zei tegen hem: “volg mij.” Levi stond op en volgde Hem.

Hij staat in een hoekje op het schoolplein. Een beetje uit het zicht. Een kind. Het wordt gepest, mag niet met de groep meedoen. Als er iets leuks te doen is en alle kinderen rennen erop af, blijft hij aan de kant staan. Alleen. Hij hoort er niet bij.

Ongeveer zo zit Levi erbij. In zijn tolhuisje in Kafarnaüm. De mensen mogen hem niet. En dat is niet zo vreemd. Het innen van belasting maakt je sowieso niet populair. Als je het dan ook nog eens doet voor een overheid die nauw samenwerkt met de gehate Romeinen, dan krijg je al snel het etiket van landverrader. Tel daarbij op dat tollenaars de naam hadden niet eerlijk te zijn en zichzelf te verrijken door teveel te vragen, dan begrijp je dat ze uitgespuugd werden door hun omgeving. Levi, een collaborateur, profiteur, en zakkenvuller. Zo zien de mensen hem. Hij wordt met de nek aangekeken door zijn stadgenoten. Of het nu terecht is of niet, het is zijn lot. Het hoort bij zijn manier van leven.

Buitengesloten. Ook officieel trouwens. Voor de wetsgetrouwe joden hoorden de tollenaars onder de categorie: beroepszondaars. Net als hoeren bijvoorbeeld. Mensen die slecht waren om wat ze deden. En die je daarom buiten mocht sluiten. De religieuze joodse leiders hadden ervoor gezorgd dat tollenaars niet welkom waren in de synagoge. Ze mochten ook niet getuigen in de religieuze rechtbank. Stel je eens voor dat jouw beroep ervoor zorgt dat je niet mag stemmen en autorijden…

De bijbeltekst vertelt dat Jezus het huis waar hij was verlaat en richting het meer van Galilea gaat, waar het tolhuisje van Levi staat. Hij is omringd door veel mensen. Hij vertelt het verhaal van Gods koninkrijk. Hij geneest mensen. Hij brengt vreugde en blijdschap onder de mensen. Hun gezichten staan opgetogen. Hier gebeurt iets bijzonders! Hier moet je bij zijn! Dit is iets wat je je nog lang zult herinneren!

En Levi? hij kijkt van een afstandje toe. Hier kan hij nooit deel van uitmaken. Hier hoort hij niet bij. De mensen zullen hem wegkijken, wegduwen desnoods. Als een kind dat in een hoekje op het schoolplein toekijkt hoe z’n klasgenoten plezier maken en weet dat hij er nooit bij zal horen. Alleen. Buitengesloten.

Terwijl Jezus dus omringd wordt door de mensenmassa, bij wie hij populair is en die hem vanwege de genezingen en zijn prediking volgen, ziet hij Levi zitten, de buitenstaander, de mens die Hem nodig heeft.

Hij passeert hem niet zonder hem aan te kijken. Geeft hem geen kwade blik of boos woord. Hij verwijt hem niets en vraagt hem niet om zijn leven te beteren. Hij heeft een eenvoudige uitnodigende boodschap voor Levi: “volg mij”. De eenvoudige vraag die Jezus hem stelt is: “wil je voor altijd bij mij zijn?”

Dat is wat geweest voor Levi. In lange tijd iemand die hem niet als een stuk vuilnis behandelt, maar als mens. Iemand die échte aandacht voor hem heeft. Voor hem die, of het nu terecht is of niet, gezien werd als een beroepszondaar. Een zondaar van de buitencategorie.

Beste luisteraar, misschien voel je je - om wat voor reden - ook wel aan de kant staan ten opzichte van Jezus. Buitengesloten. Omdat je jezelf ziet als zo’n beroepszondaar. Of omdat andere mensen jou hebben geleerd om zo naar jezelf te kijken. Let dan op wat hier gebeurt: Levi, de beroepszondaar, door Jezus aangesproken, niet verwijtend, maar uitnodigend! “Volg mij”, “wil je bij mij horen?”

Hoor de stem van Jezus dan ook voor jezelf: geen verwijt, geen negatieve houding tegenover jou. Hij zegt alleen: “volg mij”. “wil je bij mij horen?” Kijk even niet naar andere mensen, maar naar Jezus, dit is zijn uitnodiging voor jou.

Levi bedenkt zich geen moment en staat op en volgt Jezus. Klaar. Meer is het niet. Hij staat op en er begint een totaal nieuw leven voor hem.

Dit is wat Jezus zo bijzonder maakt. Op geen enkele manier pint hij je vast op je verleden. Hij wijdt er in dit geval zelfs geen woord aan. Als je Jezus gaat volgen is het verleden vergeven en vergeten. Mensen kunnen nog weleens lang doorzagen over je verleden. Soms na jaren nog. Maar om Jezus te gaan volgen telt je verleden niet. Je hoeft jezelf ook niet eerst te bewijzen en een diploma te halen. Volgen van Jezus is gericht op de toekomst. Wil je verder leven met of zonder Jezus? Dat is de vraag waar het om gaat.

Als je Jezus gaat volgen dan gaat je leven veranderen. Dat kan niet anders. Want Jezus volgen is: met Hem meegaan, met zijn ogen naar de werkelijkheid kijken. En het gedrag van een zakkenvuller past daar bijvoorbeeld inderdaad niet in. Maar het gedrag van iemand die neerkijkt op een zakkenvuller ook niet.

Levi’s leven is vanaf nu een nieuw leven. Hij gaat veranderen. Dat kan niet anders. 3 jaar op pad met Jezus. Dag in dat uit. Dat is levensveranderend. Want Jezus is zo… anders. Hij kijkt anders naar de wereld. Hij kijkt anders naar mensen. En met die blik gaat hij Levi leren kijken. Levi, onder de naam Matteus, wordt later één van de apostelen, de mensen die de wereld over Jezus gaan vertellen.

Stel je voor dat Levi was blijven zitten. Dat hij had gekozen voor de zekerheid van zijn tolhuis, in plaats van de onzekere toekomst met Jezus… Wat zou hij dan veel gemist hebben....