Martijn Kardol - Ode aan Jaap van Dissel
- Nieuws
- Martijn Kardol - Ode aan Jaap van Dissel
Martijn Kardol schreef voor onze rubriek Niet Zonder Ons deze Ode aan Jaap van Dissel.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Luister hier het fragment uit de uitzending terug:
Ode aan Jaap van Dissel door Martijn Kardol
Ik weet nog precies waar ik was toen ik hem voor het eerst zag. Namelijk op het parkeerterrein
van de IKEA. Mijn vriendin en ik wilden even kijken voor een nieuwe salontafel, dat was iets dat
je toen nog in een winkel deed. Kun je het je nog voorstellen? Dat je in een winkel liep, zonder
dat je de hele tijd mensen probeerde te ontwijken. Tenzij je bekenden tegenkwam waar je
absoluut geen zin in had. Dan dook je snel een kallax kast in voor de nodige social distancing.
Al wist je toen nog niet dat dat zo heette. Want de wereld was gewoon nog de wereld zoals we
hem kenden.
Tot die avond. Er was een persconferentie en we keken hem op het parkeerterrein in de auto.
Een persconferentie met Mark Rutte en iemand van het RIVM die we niet kenden. Een man die
inmiddels in heel Nederland een naamsbekendheid heeft waar Dries Roelvink alleen maar van
kan dromen. Hij zag er niet uit als een BN’er. Meer als een biologieleraar. Die rond de
kerstdagen bij hobby’t als kerstman in een grote woonboulevard. Op zo’n grote slee midden in
de centrale hal met pakketjes om hem heen en twee als rendier verklede chagrijnige
studenten. Want daar hoeft hij zich niet echt voor te verkleden. Met zijn baard en vriendelijke
ogen lijkt het een kerstman op verlof.
Jaap van Dissel was zijn naam en we mochten vanaf die avond geen handen meer schudden
van hem. Vijf minuten later schudde Mark Rutte de hand van Jaap van Dissel. Tot hilariteit van
vooral hemzelf. En Jaap van Dissel keek met de blik die we inmiddels van hem kennen. De blik
die zegt: Laat hem maar. Ik leg het straks nog wel een keer uit.
En nog geen week later rende het hele land in blinde paniek kakelend achter elkaar aan door
de gangpaden van elke supermarkt. De restaurants gingen dicht, niet veel later de scholen en
als je 20 rollen wc papier in huis had stond je bovenin de Quote 500. 17 miljoen Nederlanders
in blinde paniek. Nou, dat zeg ik niet goed. 16 miljoen, 999 duizend 999 Nederlanders in
paniek. Want 1 man bleek niet van zijn stuk te krijgen. Jaap van Dissel.
In ieder programma waar Jaap van Dissel vanaf die dag acte de presence gaf leek het alsof hij
niet kwam praten over een mondiale gezondheidscrisis vanwege een levensgevaarlijk virus uit
China. Het leek eerder alsof hij kwam praten over het 25-jarig jubileum van damvereniging De
Goeie Zet uit Otterlo. Het land op zijn kop in totale paniek, maar Jaap van Dissel zat in totale
rust en ontspanning aan ons uit te leggen wat er aan de hand was en wat we daaraan kunnen
doen. Alsof hij iedere week een land door een pandemie heen loodst.
Stel je even voor dat je Jaap van Dissel bent. Normaal gesproken zit je in je stoffige kantoortje
in Bilthoven en bestudeer je oude tropenziektes of de jaarlijkse griepgolf en je zet om 17u je
computertje uit en je rijdt naar huis, naar de zuurkool met worst. Dat is je werkdag. Maar van
de een op de andere dag ineens kijken 17 miljoen mensen je vragend en hulpeloos aan: Jaap,
red ons van dit virus! De meeste mensen zouden zich huilend en trillend in een hoekje
terugtrekken in de foetushouding, maar Jaap van Dissel zet zijn rode bril op zijn neus en zegt:
Luister maar naar mij, dan komt het allemaal wel weer goed.
We moeten het samen doen in deze crisis, maar als ik iemand moet aanwijzen die mij
persoonlijk tot nu toe door deze corona crisis heeft weten te loodsen, dan is het Jaap van
Dissel wel. Elke keer als ik het niet meer zie zitten, zie ik Jaap wel weer ergens op tv in alle rust
uitleg geven. Met heel soms een klein beetje lichte irritatie in de stem. Dan zegt hij: Nou, zoals
ik volgens mij net al heb uitgelegd. Met andere woorden: Waarom snap je dit niet? Het is toch
allemaal heel eenvoudig?
En ik vind het heerlijk. En ik niet alleen. Zelfs mijn vriendin is fan van Jaap van Dissel.
Vroeger ging de tv alleen harder als Brad Pitt op tv was, of Leonardo di Caprio. Of Arie
Boomsma god betert. Maar nu zit mijn vriendin aan de buis gekluisterd als Jaap van Dissel op
tv is. Ik leg het af tegen een kerstman op verlof. Sst, Jaap is op tv sist ze als ik iets zeg. Het is
hier thuis na 4 weken quarantaine tussen ons ook behoorlijk aan het afvlakken zoals je hoort.
Dat had Jaap ongetwijfeld ook al wel voorspeld.
Ik had vroeger een hele grote poster van Edwin van der Sar boven mijn bed die een bal uit de
kruising plukt. Het kan bijna niet anders, of er groeit op dit moment een generatie kinderen op
in Nederland die Directeur Infectieziektenbestrijding willen worden. Het is over en uit voor
Justin Bieber en Enzo Knol. De kinderen van nu willen Jaap van Dissel worden. Dat kan niet
anders.
En als deze hele crisis straks achter de rug is, dan hoop ik dat we Jaap af en toe ook nog voor
andere dingen kunnen inzetten. Ik gun iedereen een klein Jaap van Disseltje in zijn leven. Een
klein poppetje van Jaap op een plankje in de keuken. Die je af en toe iets kunt vragen en die
dan verzucht: Nou, zoals ik volgens mij net al heb geprobeerd uit te leggen kun je beter voor
pasta gaan vandaag. Ik zie de toekomst dan meteen een stuk zonniger in.