Beatrice van der Poel- Na de stilte
- Nieuws
- Beatrice van der Poel- Na de stilte
Voor onze rubriek 'Niet zonder ons' stelde Beatrice van der Poel ons een goede vraag: Willen we zoals het was eigenlijk wel terug?
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Na De Stilte
©Beatrice van der Poel
Er ritselt onheil door de bomen met de wind mee langs de gracht er is geen mens meer te bekennen
Het leven stopte onverwacht en de stad zo leeg als een woestijn en de stilte klinkt mij veel te fijn
Verdwaasd dwaal ik door de stegen Een blinde muur, geen horizon de holle stad, alles verlaten En een onbevolkt station
Stilstaan op een zwijgend plein Deze stilte klinkt mij veel te fijn
Het leven desolaat als een lege winkelstraat Dat zoiets kleins ons dwingt tot bezinnen Na de stilte oh oh Opnieuw beginnen
Dit grauw decor van dichte luiken
Alsof ons toekomstlicht gedoofd
Het lijkt wel of we teruggefloten
omdat de aarde leeggeroofd
en het fluistert dat we kwetsbaar zijn
Deze stilte klinkt mij veel te fijn
Het leven desolaat als een lege winkelstraat Dat zoiets kleins ons dwingt tot bezinnen Na de stilte oh oh Opnieuw beginnen
Zo’n wonderlijke eenzaamheid
bevroren in gestolde tijd
Hoe kalm de stad tot stilstand kwam
en je zomaar alles loslaten kan
En de schoonheid van een lege lucht
Willen we zoals het was eigenlijk wel terug?
