Marjolein Kool- Afstand in tijden van Corona
- Nieuws
- Marjolein Kool- Afstand in tijden van Corona
Voor onze rubriek 'Niet zonder ons' schreef Marjolein Kool dit gedicht over haar gevoelens over het 'contactdieet' wat door het coronavirus is ontstaan.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
<iframe src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FNPORadio5volgspot%2Fvideos%2F2776238442597975%2F&show_text=0&width=560" width="560" height="315" style="border:none;overflow:hidden" scrolling="no" frameborder="0" allowTransparency="true" allowFullScreen="true"></iframe>
Marjolein Kool- Afstand in tijden van Corona
De breedte van een twijfelaar,
de lengte van een fiets,
je dempt het kwaad met enkel maar
een afstandje van niets.
Een rij van achttien glazen bier,
een doorsnee opblaasbad,
zo’n veertien rollen pleepapier,
dat overbrugt geen spat.
De lengte van een picknickkleed,
of van een tweezitsbank,
volg allen het contactdieet,
dan blijft de curve slank.
Vandaar dat ik gehoorzaam ben
en doe wat ik moet doen.
Maar zwaaien is geen knuffel en
een knipoog is geen zoen.
Als koningskinderen van oudsher,
valt deze kroon ons zwaar.
Drie stappen of twee armen ver,
maar nimmer bij elkaar.
O, vrienden, hoe lang moet dit nog?
Ik merk met steeds meer pijn,
dat anderhalve meter tóch
ontzettend ver kan zijn.
