Bart van den Donker - twee sonnetten

Isolatiesonnet 1 (Petrarcasonnet)

NATUURGEWELD

Isolatiesonnet 2 (shakespearesonnet)

EEN STILTE

Bart was ook te horen in onze uitzending over zijn bijdrage. Beluister zijn interview hier:

Isolatiesonnet 1 (Petrarcasonnet)

Natuurgeweld

Mijn stoute schoenen braaf en ongestrikt
en schoon, fris ruikend naast de dichte deur,
ik ongewassen, stinkend in mineur,
een kleffe tostihap net doorgeslikt.
Ik walg al van mijn innerlijk conflict.
Het constant kenteren van mijn humeur,
elk duf detail van mijn interieur,
vooral de klok die tergend langzaam tikt.
Maar zelfs mijn rust bewaren kan ik niet,
een bloesemlucht slaat barsten in de muur
en lentezon beukt plomp tegen het raam.
Een vogel krijst cliché een voorjaarslied,
natuurgeweld met goliathpostuur,
dat maakt mij in mijn dreinen ombekwaam.

isolatiesonnet 2 (shakespearesonnet)

Een stilte

Begeistert mijn demonen goed gezien,
en schuw mijn dwanggedachten reeds beluisterd,
elk lichtpunt in de ruimte lijkt verduisterd
maakt elke overweging clandestien.
Op koude grond aan spiritus gekluisterd,
bevecht ik liggend kien mijn trommelvlies.
Teneinde ik niet van het niets verlies,
een overwinningskreet mag nu gefluisterd.
De palle lucht omklemt mij nu hardnekkig,
ik wacht op haar fatale zielenkus.
Dan voelt ze plots haast dekbedovertrekkig,
ervaar ik mijn verschoning zelfs als knus.
Nu zie ik pas, zo licht is het gewelf,
de laatste die gaat zitten ben ik zelf.

Bart van den Donker / 2020