Coronalied door Vincent Bijlo
- Nieuws
- Coronalied door Vincent Bijlo
Een indrukwekkend en waar lied welke je aan het denken zet... 'we moeten niet terug naar het oude normaal
dat eenzame, egoïstische, egocentrische oude normaal.'
Volgspot zocht creativiteit in crisistijd en nodigde artiesten de afgelopen maanden uit om aan de slag te blijven. Tekstschrijvers, muzikanten en cabaretiers werden uitgedaagd om een tekst te schrijven die te maken had met de situatie waar we ons in bevonden. In de rubriek ‘Niet zonder ons’ liet Volgspot vier dagen per week de creatieve vruchten horen. Uiteraard stond er een financiële vergoeding tegenover. De teksten voor ‘Niet zonder ons’ mochten overal over gaan, zolang er een link was met de corona crisis.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Coronalied - Vincent Bijlo
Het koddige gebeier van de noodklok
het drammerig gejammer van de branche
de onbezeten barkruk staat gelaten
de vangst van de dag is nog van maart.
Twee maandenlang hetzelfde bier van de week
het glas is veel leger dan halfleeg
er staat nog wintergroente op de kaart
er staat nog wintergroente op de kaart.
Een stuwmeer van bevroren kalveren
verkilde, bleke sterrenkoks
in lang bestek verkruimelt alle roem
wijn zijt gij, en tot handgel zult gij wederkeren
wijn zijt gij, en tot handgel zult gij wederkeren.
Moeders en vaders sterven op afstand
we zwaaien uit wagens vol tranen vaarwel
we huilen in de elleboog, wassen schuldig de handen
de doden gingen nooit zo alleen heen
de doden gingen nooit zo alleen heen.
Ze verdampen en laten ons veilig
en al wat heilig was is het niet meer
en al wat heilig was is het niet meer.
Monden in treinen gesnoerd door maskers
in stiltecoupés was het nooit zo stil
we mompelen doffe excuses voor te weinig afstand
we dragen maskers van angst we zijn bang we zijn bang
en naargelang het langer duurt worden we banger en banger
maar we zijn nog wel het bangst
voor de angst voor de angst
het aller allerbangst
voor de angst voor de angst
en de angst voor de angst duurt het langst
ja de angst voor de angst duurt het langst.
We heffen straks het glas
op een heel groot terras
heffen nog een glas op een eenzaam terras
we zijn zo ver weg maar dat waren we al
we moeten niet terug naar het oude normaal
dat eenzame, egoïstische, egocentrische oude normaal.
