Op 13 januari 1968 maakte Johnny Cash met zijn muzikanten een lang gekoesterde droom waar: een optreden in de gevangenis. En wat voor een!
Lange adem
De droom spookt na het zien van een film over Folsom jarenlang door het hoofd van Johnny Cash. Een samenloop van omstandigheden maken het optreden een realiteit: Cash’ muziek komt onder nieuw management bij Columbia Records en een opgefriste (afgekickte) zanger weet dat er nu iets moet gebeuren om zijn al ruim 10 jaar oude carrière een nieuwe start te geven. En hoe speel je jezelf beter in de kijker dan met een optreden op zo'n bijzondere en zelfs een beetje gevaarlijke, locatie?
Grimmig
De rebelse nieuwe labelman Bob Johnston vindt het een goed plan en belt met San Quentin en Folsom voor deze bijzondere 'boeking'. Folsom reageert positief. Zo komt het dat op 13 januari een bus met daarin o.a. partner June Carter, Carl Perkins and the Tennessee Three en journalisten Robert Hilburn & Jim Marshall het ommuurde terrein van de bajes oprijdt...
Succes
Het had uiteraard mis kunnen gaan, maar de gedetineerden genieten van elke noot. De plaat, simpelweg At Folsom Prison getiteld, groeit 5 maanden na het optreden uit tot een hit. Recensies zijn eveneens lovend: de keuze van Cash heeft het gewenste effect gehad.
De kapel
Het laatste lied op de LP, ‘Greystone Chapel’ is er een waarop extra geoefend is: dit omdat het geschreven werd door Glen Sherley, op dat moment een bewoner van Folsom. De avond voor het optreden krijgt Johnny Cash het lied pas in handen, maar hij weet dat hij het moet zingen. Een bijzonder gebaar:
