Zondag 26 januari 2020
- Nieuws
- Zondag 26 januari 2020
Het is maar goed dat Maurits Luth uit het Drentse 2e Exloërmond een dubbelrol heeft in de Baptistengemeente daar. Hij krijgt me toch een aantal pittige vragen op zijn bord. Over Gods stem verstaan… Vragen waar hij als gemeentelid misschien geen antwoord op zou weten, maar die hij als voorganger wel aan kan.
Zin, Zout en Zegen
Tot mei a.s. is Maurits voorganger in het Drentse uitgestrekte lintdorp, maar daarna vertrekt hij naar Kampen. Dat ontlokt presentatrice Yvonne Sprunken de vraag ‘’Hoe Maurits weet dat dit naar Gods wil is….? Heeft Maurits een briefje uit de hemel gekregen? Een stem gehoord?’’
Soms is God heel duidelijk en praat Hij hard, vertelt Ruben Peters in zijn preek die hij houdt, over de roeping van Abraham en Saulus. ‘Helemaal waar’ zegt Maurits, 'maar soms spreken de omstandigheden, dan fluistert God of geeft Hij vrede.'
In ‘Zin, Zout & Zegen’ gaat presentator Yvonne Sprunken deze zondag van 19.00 – 20.00 uur met Maurits Luth mee naar de Baptistengemeente in 2e Exloërmond.
Zin, Zout & Zegen is een reis door Nederland met aandacht voor authentieke geloofsverhalen en de rol van ‘geloof’ in het dagelijks leven.
Column van Maurits Luth - Zo zijn we het niet gewend
‘Dit was niet zoals ik het gewend ben...’
Drumstel en elektrisch gitaar - alles is vanmorgen uit de kast gehaald om de jongere generaties wat meer tegemoet te komen. Niet dat dit nu voor hen het verschil zou maken, geloof ik - maar van diversiteit mogen we allemaal leren genieten. Het orgel blijft in ieder geval een keer stil deze morgen.
Zelf doe ik misschien wel te enthousiast mee op het podium. In ieder geval voor het drietal ouderen dat mij al eerder op de vingers heeft proberen te tikken vanwege mijn ‘hippere’ keuzes. Ik schrik dan ook als ik opeens een verrimpeld onbekend gezicht zie zitten vooraan. ‘Die heb ik nog niet eerder gezien, dus die moet ik straks even benaderen,’ denk ik terwijl ik iets minder uitbundig sta te zingen. Halverwege een derde keer het refrein krijg ik door dat deze oude dame is uitgenodigd door de broeder en zuster naast haar en ik vraag me af waarom. Waarom?! Waarom?! Vandaag? Had die beste vrouw iedere andere zondag uitgenodigd als de organist al de liederen had gespeeld waar zij zich prettig bij voelde! Had haar meegenomen naar een zangavond met harmonium! Maar waarom in vredesnaam op dit moment, op deze zondagmorgen, een hoogbejaarde meenemen, als de decibels al het glas-in-lood doen trillen? Naar een jeugddienst?!
Na de dienst zie ik haar stuntelig koffie drinken en ik hurk naast haar neer. Ze moet nog even een keer kijken, maar ze heeft door dat ik de voorganger ben. ‘Ach, daar ben je! Wat ik je wilde zeggen...’Maar voordat ze haar zin afmaakt, onderbreek ik haar al: ‘Ja, was deze dienst wel een beetje zoals u gewend bent?’ Ik zie haar wennen aan mijn abrupte onderbreking van haar zin. Ik wacht nieuwsgierig af en bedenk alvast hoe ik kan formuleren dat ze zich volgende week misschien meer op haar plek zou voelen, met het orgel. Ze slikt en zegt: ‘Nou, dit is niet hoe ik het gewend ben, maar dit is wel hoe ik het wíl!’ Hoor ik dat nou goed? Ze ziet mijn verbazing en mijn rimpels op mijn voorhoofd. ‘Want dit is toch hoe mijn kleinkinderen het willen? En die moeten op hun beurt met het geloof aan de slag, toch?’ Zó was ik veel senioren niet gewend, maar dit is wel hoe ik ze wíl!
‘In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen, zij zullen fris en groen zijn.’
- Psalm 92:15
