Anita Meyer - Biografie

Anita Meyer wordt op 29 oktober 1954 geboren in Rotterdam als Annita Meijer. Haar eerste stappen op het muzikale pad zet zij in diverse zangkoortjes. In 1965 treedt de dan 11-jarige Anita samen met haar broer René op in het legendarische televisieprogramma Stuif Es In van Ria Bremer. Anita doet mee aan allerlei talentenjachten, waarna zij in 1968 haar eerste platencontract tekent. Anita mag twee singletjes maken, die allebei floppen. Begin jaren zeventig brengt zij samen met haar broer René als Joy en Go-Go nog enkele singles uit. Ze ondergaan allen hetzelfde lot, met uitzondering van het nummer 'Sing Along' dat een hit wordt in Spanje. In 1974 besluit René een punt te zetten achter zijn muzikale aspiraties. Hij kiest voor een maatschappelijke carrière. Maar ook zonder haar broer wijkt Anita niet af van het door haar gekozen pad.

Tijdens een talentenjacht vraagt jurylid Patricia Paay aan Anita of zij als achtergrondzangeres wil meedoen op één van haar platen. Dat wil Anita wel, waarna zij in die hoedanigheid is te horen op verschillende plaatproducties van Nederlandse artiesten uit de jaren ‘70. Op die manier komt Anita in 1975 ook in contact met Hans Vermeulen van de groep Sandy Coast. Vermeulen biedt haar een baan aan als zangeres in zijn studiogroep Rainbow Train, met wie hij platen inspeelt voor andere artiesten. Anita gaat in op zijn aanbod en wordt lid van Rainbow Train. In 1976 schrijft Vermeulen speciaal voor haar het liedje 'The Alternative Way'. Anita neemt het op met de Rainbow Train en brengt het uit op single. Tot ieders verbazing bereikt het liedje binnen de kortste keren de eerste plaats van de Nederlandse hitlijsten. Opeens is Anita een zangeres die razend populair is bij een groot publiek.

Na het succes van 'The Alternative Way' volgen hits als 'You Can Do It', 'Just A Desillusion' en 'Anita That’s My Name', allemaal liedjes die zijn geschreven door Hans Vermeulen. Met hem en de Rainbow Train neemt Anita ook haar solodebuutelpee In The Meantime I Will Sing op, die in de zomer van 1976 wordt uitgebracht en wordt bekroond met platina en een Edison. Ondertussen blijft Anita met de Rainbow Train studiowerk doen voor anderen. In 1979 volgt haar tweede elpee Love You Too Much, waaraan Hans Vermeulen opnieuw veel bijdragen levert. Maar de chemie tussen Anita en Hans is verdwenen. Nog datzelfde jaar scheiden hun paden en verlaat zij ook de Rainbow Train.

In 1980 wordt Anita door haar nieuwe platenmaatschappij gekoppeld aan Martin Duiser, een jonge producer die internationaal succes heeft geboekt met de Nederlandse groep Champagne. Met Duiser neemt zij het album Shades Of Desire op. Met de daarvan afkomstige single 'Why Tell Me Why' scoort Anita in september 1981 haar tweede nummer 1-hit. Het liedje staat maar liefst zes weken op één. Er worden van 'Why Tell Me Why' meer dan 200.000 plaatjes verkocht, waarmee het de best verkochte single van 1981 is. Shades Of Desire bereikt eveneens de eerste plaats, maar dan in de albumlijst.

Het succes wordt in de jaren ’80 uitgebouwd met hits als 'They Don’t Play Our Lovesong Anymore', 'Idaho', 'The One That You Love' en de duetten 'Run To Me' en 'We’ve Got Tonight' die Anita zingt met stadgenoot Lee Towers. Met hem treedt zij op in Ahoy’ Rotterdam tijdens het 'Gala Of The Year', waarna Anita het sportpaleis als eerste Nederlandse vrouwelijke artiest ook in haar eentje weet vol te krijgen, zelfs meerdere malen. Ondertussen heeft Anita het accent van haar plaatproducties meer verlegd van singles naar albums. Ze scoort geen grote hits meer maar ziet wel hoe haar albums Past Present And Future (1982), Moments Together (1983), Face To Face (1985) en het duettenalbum Run To Me (1986) met Lee Towers worden bekroond met goud en platina.

Vanaf 1992 besluit Anita het rustiger aan te doen zodat zij meer tijd heeft voor de opvoeding van haar dochter Patty. In 1993 ontvangt zij een Gouden Harp voor haar hele oeuvre. Haar scheiding wordt in 1994 breed uitgemeten in de pers. Het kan Anita niet echt deren. Nog datzelfde jaar scoort ze een hit met de door haar ingezongen titelsong van het televisieprogramma Het Spijt Me. Vier jaar later brengt Anita zelfs een geheel Nederlandstalig album uit, genaamd Dichter Bij Elkaar.

In 2001 viert Anita haar zilveren artiestenjubileum. Door koningin Beatrix wordt zij geridderd in de Orde van Oranje Nassau. In 2006 staat Anita weer in Ahoy’ Rotterdam waar zij met verschillende musicalsterren schittert in Musicals In Ahoy’. Vlak daarna vertolkt Anita de rol van Grisebella in de Nederlandse musicalversie van Cats. In 2008 is Anita te gast bij de concerten van de Toppers in de Amsterdam ArenA. Datzelfde jaar treedt zij ook op met het orkest van de Koninklijke Luchtmacht in Hollywood In Concert. In 2009 neemt Anita met het Metropole Orkest het album Tears Go By op, een plaat waarop zij klassieke popsongs uit de jaren vijftig, zestig en zeventig vertolkt.

In 2011 werkt Anita mee aan het televisieprogramma De Beste Zangers Van Nederland. Als direct gevolg daarvan scoort ze een hitje met een moderne bewerking van 'Why Tell Me Why' door DJ Guilliano. Datzelfde jaar keert het programma Het Spijt Me terug op de Nederlandse televisie, waarvoor zij opnieuw de herkenningstune mag inzingen. In 2012 staat Anita in de finale van het televisieprogramma Vrienden Van De Amstel Zingen Kroonjuwelen, waar ze een schitterende versie zingt van Marco Borsato’s 'Margherita'. Zelf blijft Anita Meyer als zangeres één van de mooiste kroonjuwelen van de Nederlandse de lichte muziek.