Connie en Maurice brachten we samen na 40 jaar

Maurice en Connie leken het gelukskoppel van dit jaar. Ze vlogen over en weer van Israël naar Nederland en beloofden elkaar samen te blijven, hoe erg het ziekbed van Maurice ook zou worden. Ze genoten van elkaar en de tijd die hen samen nog gegund was. Totdat er ook een keerzijde hangt aan hun hernieuwde liefde: Maurice ligt nog in scheiding met zijn vrouw en kampt met de gevolgen van een hersenbloeding. Hoe meer Connie haar best doet voor Maurice, hoe meer ze hem lijkt weg te stoten. “We zouden een wijntje drinken op de laatste resultaten van zijn ziekenhuisonderzoeken, maar hij heeft niets meer laten horen. Hij gaf aan zich verstikt te voelen door mijn liefde en zei dat hij het niet meer aan kon.” Sindsdien is er een periode aangebroken van radiostilte en dat valt Connie zwaar: “Maar ik heb liever dat ik deze herinneringen koester en sterf met de wetenschap dat hij van mij heeft gehouden.”

Afgelopen zomer:
​Connie stond klaar om een ticket te boeken naar Israel, maar zo lang kon Maurice niet wachten: hij kwam speciaal voor haar naar Nederland. Hij kwam 4 dagen naar Rotterdam om met Connie op te trekken en dat werd een succesverhaal. Amy ging bij ze langs. Daar trof ze een verliefd stel aan, dat niet meer van elkaars zijde zal gaan wijken. “We zijn samen en we zien elkaar deze zomer alweer.” Maurice ziet nog steeds het meisje van veertig jaar geleden en zijn geluk kan niet op: “Ze heeft gezegd dat we samenblijven, zelfs als ik weer ziek word. Ik kan nu rustig sterven nu ik haar weer heb gevonden en weet dat zij het goed maakt.” Volgens Maurice zullen ze nooit afscheid nemen, want het is een ‘true love story’ die wat hem betreft nooit zal eindigen. Voor Connie is dat niet anders: “Hij is mijn lieveling.”

Hoe zat het ook alweer?
Zeeman Maurice Marciano ontmoet in 1972 de Nederlandse Connie in Israël. Connie komt uit Rotterdam, maar heeft het stadsleven verruilt voor werken op het platteland in een kibboets. Na hun eerste ontmoeting ontstaat er een relatie, die vier jaar zal duren.

Maurice vaart voor zijn werk de hele wereld over, maar hij komt telkens weer thuis bij Connie. Zijn ouders zien hun relatie niet zitten. Connie is dan wel van Joodse afkomst, maar officieel is ze katholiek. Maurice wordt onder druk gezet om te trouwen met een Joods meisje om daar een groot gezin mee te stichten. Na vier jaar wordt de druk te groot. Conny keert terug naar Rotterdam.
In 1981 ziet Maurice haar voor het laatst, als ze kort op bezoek is in Israël. Hij ontmoet haar op een terras en heeft zijn jongste kind bij zich: "deze had van jou moeten zijn." Zo nemen ze afscheid en ze zien elkaar nooit weer.

Voor Maurice zijn de afgelopen jaren niet makkelijk geweest: hij heeft keelkanker, maar het ziet er naar uit dat hij een goede kans maakt om ouder te worden. Daar wil hij Connie bij hebben: "If I can find Connie, I would have a reason to live."

Wat gebeurde er in de uitzending:
Connie werd gevonden en bleek al 42 jaar op ons telefoontje gewacht te hebben. Ze was Maurice niet gaan zoeken, omdat ze wist dat hij getrouwd was. Ons telefoontje komt als geroepen! Hun telefonische ontmoeting is hartverscheurend.