gevonden: halfbroers Rob en Hans Broer

We komen erachter dat de gezochte halfbroer Wim niet Wim heet, maar Hans. We vinden daarna snel beide halfbroers: Hans in Amstelveen en Rob in Duitsland. Beide broers willen dolgraag contact met Marcelle. Rob barst zelfs in huilen uit wanneer hij hoort dat zijn halfzus hem zoekt: “Wacht even. Hier word ik heel emotioneel van.” Zelf heeft hij ook gezocht naar Marcelle, maar hij heeft haar nooit kunnen vinden omdat hij haar getrouwde naam niet wist. Hij komt aan de telefoon en vertelt haar dat hij nooit met hun vader over haar bestaan gesproken heeft. Hij kwam pas achter haar bestaan nadat hun vader overleed. Nu kunnen ze na veertig jaar hun contact hernieuwen. Marcelle wil binnenkort graag naar Stuttgart om haar broer Rob te bezoeken en hopelijk ziet ze Hans al eerder in Nederland. Voor haar is de zoektocht geslaagd: “Ik vind het zo fijn dat je mij ook hebt gezocht, Rob.”

Het verhaal
In de jaren 70 staan er op een zondagmorgen uit het niets twee jongens voor Marcelle’s deur. Ze stellen zich voor als haar halfbroers: Wim en Rob. Het is de eerste ontmoeting die Marcelle heeft met hen, na het overlijden van hun vader Wim Broer. De ontmoeting duurt niet lang. Met Rob houdt Marcelle contact, met Wim niet. Rob komt nog een paar keer langs. Totdat de verhalen over hun vader Wim te zwaar worden voor Marcelle’s moeder.

“Mijn moeder had een zwaar leven.”
Marcelle groeit de eerste drie jaar van haar leven op bij haar beide ouders Annie en Wim. Dat huwelijk houdt geen stand. Marcelle groeit vervolgens op zonder vader. Wanneer de verhalen over Wim jaren later weer naar boven komen is dat te pijnlijk voor Marcelle’s moeder. Het contact stopt dan omdat Marcelle aangeeft dat het voor haar moeder beter is dat Rob niet meer langskomt: “Hij gaf toen zijn adreskaartje, zodat ik hem bellen als ik contact wilde. Maar na een verbouwing ben ik het kwijtgeraakt. Ik had het in een doosje weggestopt, maar het is verdwenen.”

Het contact tussen Marcelle en Rob bestaat uit drie of vier ontmoetingen. Altijd bij Marcelle thuis in Leiderdorp. “Rob was een hele knappe jongen om te zien. Een leuke verschijning. Ik zou hem zo graag willen zien. Ik zou gewoon weer eens lekker een kopje koffie drinken. Met z’n tweeën lekker praten en dan hopelijk vaker dan vier ontmoetingen.”