Margot uit Australië vond haar zoon Andreas

Jannie is een goede vriendin van Margot in Australië en ze vertelt bij ons in de studio over de ontwikkelingen sinds we Andreas vonden in Engeland. Jannie’s ogen stralen wanneer ze over het contact vertelt dat is ontstaan tussen Margot en Andreas. “Margot raakt niet uitgesproken over Andreas en hoe ze over hem vertelt is kostelijk! Zij wilde haar dankbaarheid tonen aan de familie die hem zo’n warme en fijne opvoeding hebben gegeven en dat is gelukt. Dat is zo helend voor haar.”

Afgelopen juni
We vinden de ouders van Andreas in Engeland. Ze wonen daar met hun hele familie en ook Andreas is meeverhuisd naar Engeland. Hij maakt het goed en zij vinden het fijn dat Margot contact zoekt. Zij hebben zich altijd afgevraagd hoe het haar zou zijn vergaan in het leven: “Het heeft ons ook altijd achtervolgd. We hebben altijd gehoopt dat het Margot goed is gegaan in het leven.” De ouders hebben zich meteen vanaf zijn geboorte ontfermd over Andreas en zijn nog altijd dolblij dat ze hem het leven hebben kunnen geven dat hij leeft: “Hij is het grootste cadeau wat we ooit hadden kunnen krijgen. Het gaat heel goed met hem. Hij is heel gelukkig en het is een ontzettend leuke vent!” Ze staan open voor contact en hopen dat het Margot een positief gevoel geeft na alle ellende die ze heeft moeten doorstaan.

Het verhaal
Margot woont in de jaren 70 met haar Nederlandse man in Leiden. In December 1979 geeft Margot het leven aan een zoon, Andreas. Onmiddellijk na de geboorte ziet haar man dat hij een Syndroom van Down heeft waardoor hij besluit het kindje niet te willen houden. Margot krijgt niet de kans om hem te voeden en Andreas gaat spoedig naar pleegouders. Zij hebben al een groot gezin maar het jongetje is daar meer dan welkom.

Als Andreas vijf jaar oud is, ziet Margot hem voor de tweede én laatste keer. Margot herinnert het zich nog als de dag van gisteren: “Hij zong toen voor mij het liedje: ‘Mijn vader is niet thuis, mijn moeder is niet thuis.’" Het is in deze moeilijke periode dat Margot besluit om terug te keren naar Australië. Haar man is dan net uit het leven gestapt en zij wil een nieuw leven opbouwen in haar thuisland.

Het verdriet om wat Margot toendertijd heeft laten gebeuren achtervolgt haar altijd. Enerzijds met groot schuldgevoel maar ook met dankbaarheid naar Andreas’ ouders toe. “Het heeft mij jaren gekost om dit te kunnen bespreken en nu is mijn grootste wens om te weten hoe het met Andreas gaat en hem en zijn ouders alle liefs toe te wensen.”