Paul Boerboom eert Françoise Hardy

Yé-Yé

Geboren in een bezet Frankrijk in 1944, brak ze begin jaren '60 door als één van de boegbeelden van een nieuwe generatie artiesten, les Yé-Yé’s. Engeland had de Beatles en de Stones. Frankrijk de Yé-yé's.

Hardy heeft als geen ander haar stempel op de Franse muziekgeschiedenis gedrukt. De tekst van haar chanson "tous les garçons et les filles" uit 1962 wordt vandaag de dag nog gebruikt tijdens de Franse lessen in het basis onderwijs.

Het Amerikaanse tijdschrift Life publiceerde in 1964 een artikel "Hooray for the Yé-Yé girls", met Françoise Hardy, Sylvie Vartan en Sheila op de cover. Maar paardenstaartjes en suikerspinnen waren niet besteed aan Françoise Hardy. Ze was verlegen en wilde vasthouden aan haar eigen meer ingetogen poëtische stijl.

Een prachtig voorbeeld daarvan was het chanson ‘Mon amie la rose’. Ze beschrijft haar liefde voor een roos, die ze als persoon voorstelt.

Geliefd maar onzeker

Ze liet zich bijstaand door de allergrootste componisten van haar generatie, zoals Michel Berger, de latere echtgenoot van France Gall. Hij componeerde voor Hardy een evergreen uit de Franse muziekgeschiedenis: 'Message Personnel', ofwel een persoonlijk bericht.

De songteksten van Hardy waren doorspekt met persoonlijke berichten, of het nu gaat om de liefde, eenzaamheid, verraad of afscheid.

In haar mémoires uit 2018 onthulde Françoise dat ze zich als buitenechtelijk kind niet geliefd gevoeld door haar vader. Ze had ook een moeizame relatie met haar oma, die haar zelfvertrouwen geen goed deed. Dat is volgens eigen zeggen de oorzaak van haar verlegenheid. Ze zong over haar jeugd in `La maison ou j´ai grandi´, het huis waarin ik ben opgegroeid.

foto: Mick Jagger, Jacques Dutronc & Hardy

Aandacht van mannen

De onzekere Françoise had veel aandacht van mannen: David Bowie was smoorverliefd op haar, Mick Jagger en John Lennon maakten haar het hof, en Bob Dylan zong ‘I Want You’ speciaal voor Françoise, tijdens een nachtelijke ontmoeting op zijn hotelkamer na een concert in Parijs Ze voelde zich er erg ongemakkelijk bij, zo onthulde ze in haar mémoires...

Bowie, Jagger, Lennon, Bowie moesten het afleggen tegen Jacques Dutronc, de vader van haar enige zoon Thomas. In 1981 trouwden en kregen later een zoon: Thomas. Ze waren gelukkig en Francoise zong over de liefde in Le temps de l’amour, de tijd van de liefde.

Dutronc was echter een feestvierder die veel meisjes aantrok. Hij zong J´aime les filles, ik houd van meisjes. Franoise antwoordde gevat met: Voilà, je regarde les autres, Voilà. ik kijk naar anderen. Hardy hield van Jacques, had veel verdriet en moeite met het alleen zijn. Het kwam terug in haar songteksten, zoals in: 'A quoi ca sert d’être seule'.

Ziekte

Haar laatste jaren bracht Hardy door met Jean-Marie Périer, indertijd de fotograaf voor het Ye-Ye blad `Salut les Copains´ en de zoon van zanger Henry Salvador. Hardy leed aan keelkanker en kon al een tijd niet meer optreden. In haar boek “un cadeau du ciel”, een cadeau van de hemel, beschrijft ze de spirituele reis die ze tijdens haar ziekte maakte. Ze was ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde. Serge Gainsbourg schreef ooit voor haar: "Comment te dire Adieu", ofwel "Hoe zeg ik jou vaarwel" .

Welnu, Françoise Hardy zei vaarwel op haar eigen manier: In December 2023 vroeg ze in een open brief aan President Emmanuel Macron toestemming om euthanasie te mogen toepassen. ´Op onze honden mogen we euthanasie toepassen, op mensen niet` zei ze ooit. In Frankrijk is euthanasie bij wet verboden. Macron gaf geen uitsluitsel.

In 1962 kwam ze voor het eerst op TV met het chanson 'La fille avec toi'. Hardy was toen 18. Ze verraste zichzelf en iedereen. En dat is ze blijven doen, haar hele muzikale leven lang.