Anita en broer Ton hebben elkaar gevonden

Anita en Ton kennen elkaar nu sinds kort en vieren voor het eerst samen de kerst, voor even, bij Adres Onbekend. Broer Ton vertelt dat hij nooit van Anita’s bestaan heeft geweten en dat hun verleden best ingewikkeld ligt: “Ik heb nooit een nauwe familieband gehad met mijn broers en zussen.” Anita vindt het jammer om dat te horen. Zij realiseert zich dat ze geluk bij een ongeluk heeft gehad: “Ik ben nog het best terecht gekomen van ons tweeën.” Ze is vooral blij met een broer nu: “Als wij samen zijn, dan klopt het gewoon.”

Eerder dit seizoen
Anita heeft haar broer inmiddels ontmoet. Ze doet er uitgebreid verslag over: “Voor hen was alles eerst een shock. Die moesten ze eerst verwerken. Voor hen was het heel anders dan voor mij. Maar het is een schat van een jongen. Ik herken wel iets in hem. We bibberen allebei, dat hebben we van onze moeder. En onze ogen lijken op elkaar. In een woord: het is geweldig!”

We achterhalen de moeder van Anita in Den Haag. Dan blijkt dat Alida Visser maar liefst acht kinderen heeft gekregen! Het is opzienbarend, want we krijgen al snel contact met een broer van Anita: Ton. Hij blijkt zelfs een volle broer te zijn van Anita! En hij heeft nooit geweten van het bestaan van Anita. De hele familie is geschokt, want wat Anita altijd heeft gedacht blijkt waarheid te zijn: Anita is afgestaan vanwege haar handicap. Gelukkig staat Anita heel positief in het leven: “Ik heb altijd mijn humor nog en ik ben nu zo dankbaar dat ik een volle broer in mijn leven heb. Ik heb altijd een broer gewild. Nu ben ik niet langer alleen.”

Het verhaal
Anita (57) weet haar hele leven al dat ze nog broers en zussen moet hebben, maar die heeft ze nooit leren kennen. Anita wordt afgestaan door haar moeder, meteen na haar geboorte in Den Haag. Ze blijft achter met slechts summiere gegevens over haar moeder en haar achtergrond, want haar moeder wil dat Anita geheim blijft voor de rest van de familie. Moeder Alida had al kinderen en die hebben naar alle waarschijnlijkheid van niets geweten. “Ik ben gewoon gedumpt. Bij mijn geboorte werd al duidelijk dat er van alles mis was: ik had klompvoeten. Ik ben afgestaan en soms denk ik wel eens dat het kwam door die klompvoeten.”

Anita groeit op bij haar adoptiefamilie de Vries uit Stavoren. Ze kent een fijne jeugd, maar haar behoefte naar broers en zussen wordt alsmaar groter. “Ik hoop dat ze voor mij open staan en dat ze net zo’n goed leven hebben gehad als ik.”