Manuëla Kemp, 1963-2025

Kemp (Kwadijk, 13 februari 1963) werd in Nederland bij het grote publiek bekend als zangeres en presentatrice van programma's als Eigen Huis & Tuin. Ze maakte in 2014 de overstap naar NPO Radio 5 en presenteerde daar namens Omroep MAX shows als Wekker-Wakker! met Henk Mouwe in de ochtend en tot eind 2022 in de avond De MAX! met Henkjan Smits.

Ook presenteerde ze de NPO Radio 5 Evergreen Top 1000 voor radio en televisie.

Henk Mouwe vertelde in de Arbeidsvitaminen over 'Maan':

Bekijk op Facebook foto's uit het Wekker-Wakker! archief

Muziekhart

Kemp groeide op tussen klassieke muziek, later ademde ze rock 'n' roll. En Julien Clerc. In 2018 sprak verslaggever Joris Kreugel haar voor de podcastserie Liedjes Voor Altijd uitgebreid over haar muzikale invloeden.

Op de platenspeler van de moeder van de 13-jarige Manuëla werd louter klassieke muziek gedraaid: “Het wildste wat we in huis hadden was de pianoles van Conny Vink, een plaatje van Annie M.G. Schmidts ‘Het Lelijke Eendje’ en ‘Sammy’ van Ramses Shaffy. Van de klassieke muziek van haar moeder werd de jonge dame niet blij, en het ontdekken van de popmuziek was een openbaring. Luisteren deed ze stiekem bij vriendinnetjes.

Manuëla’s eerste LP en favoriet was Julien Clerc’s No7 (1975), met die prachtige zwart-wit foto op de hoes. “Nou, die liefde is nooit overgegaan. Het heeft te maken met het verlangen van vroeger. Het is zoiets als je eerste liefde, dat je altijd hetzelfde gevoel zou kunnen houden als je er aan terug denkt. Ik zal Julien Clerc nooit verloochenen, nee. En later ging ik ook nog eens verstaan wat hij zong, toen werd het alleen maar mooier.”

Niet lang daarna raakt ze in de ban van de dames. “Uitgesproken vrouwen” als Kate Bush, Blondie en Nina Hagen: “Dat vond ik echt heel bijzonder, vooral omdat ze ook zelf muziek maakten. Het waren niet tuttebelletjes die voor een band stonden, maar popvrouwen."

In de 70s vond ze Grease maar kinderachtig: “Ik vond eerder Herman Brood leuk, en Gruppo Sportivo.” Daar kwamen de buttons van de Sex Pistols en Ramones bij: einde schooltijd was Manuëla punker, met legerkisten en munitiekist voor de boterhammen. Kraken, demonstreren en rocken: “Het moest wel een beetje hard."

Pas later is Manuëla de ‘klassiekers’ gaan waarderen. Zo gaan die dingen: “Je leert steeds meer kennen. Ik vind The Beatles nu veel beter dan toen ik 20 was. Ik zag laatst een te gekke documentaire over Neil Sedaka op tv. Wat heeft die man een mooie nummers geschreven! Dat had ik op mijn 20e niet gewaardeerd, hoor.”

En als ze een mix zou moeten maken van haar muzieksmaak, wat zou daar dan in staan?

“Een lekkere ratjetoe van Joni Mitchell, Steely Dan, De Dijk en van alles wat lekker niet klopt bij elkaar, net als ik."Een all-time-favourite wilde ze dan ook niet noemen. "Vandaag is het dit, morgen kies ik weer wat anders."

Foto's: Dingena Mol
Interview: Joris Kreugel